Laatste weekje

We gaan alweer aan de laatste week beginnen. Nog 3 volle dagen hier en dan vliegen wij donderdagavond weer naar huis. Gelukkig mogen we hier nog een paar dagen blijven. We hebben nog geen zin om naar huis te komen.

De maandag is gestart en wij starten ook rustig op. Maurice doet nog wat aan zijn visum aanvraag, wat niet helemaal volgens plan loopt, omdat er een werk mail voorbij komt die zijn aandacht trekt. Hier is hij zo’n 1,5 uur mee bezig en dan gaat de laptop dicht. Inmiddels is het lunchtijd en eten we een broodje. Straks hebben we een afspraak met Leontien, onze expat-begeleidster, in Roswell om even kennis te maken. We hebben een super leuke kennismaking gehad met Leontien. We hadden online al eens met elkaar gesproken, maar in het echt is toch veel leuker. Als wij meer weten over het visum gaan we echt opzoek naar een huis. Zij gaat ons daar mee helpen, zodat we in de week dat we er dan zijn, de huizen kunnen kijken die zijn uitgezocht en hopelijk na die week met een huurwoning teruggaan naar NL.

De middag is inmiddels ook alweer bijna voorbij en we rijden nog even langs de Walmart voor wat boodschappen. In het appartement gaat Maurice toch nog even aan zijn visum zitten. S avonds maak ik een pan macaroni die best goed gelukt is. Na het eten rijden we nog even voor een ijsje naar de ijssalon in Woodstock. Dan is de avond ook alweer voorbij en gaan wij lekker slapen.

Dinsdagochtend worden we wakker en regent het flink. Het is een flinke bui en daarna is het gelukkig weer droog en gelijk erg warm met een hoge luchtvochtigheid. Vandaag staat een dagje wandelen op de planning. Eind van de ochtend vertrekken we richting het noorden van Georgia naar Amicalola Falls State Park. Hier is ook het begin van de Appalachian Trail. Dit is een langeafstandswandelpadvan 3.500 km lang in het oosten van Amerika. Het eind punt is in Maine. Het is bijna 5 kwartier rijden. Als we aankomen moeten we eerst een parkeerticket halen. In elk National - en State Park moet je $5,- betalen, hiermee betalen ze het onderhoud van de parken. Nu kunnen de wandelschoenen aan en de rugzak op en gaan. We gaan het blauwe pad volgen naar de watervallen. Het loopt eerst een stukje door het bos dan steken we de weg over en lopen we verder op een verhard pad wat niet makkelijk begaanbaar is. Het is flink klimmen naar boven. Het pad veranderd in een trap naar boven. Het zijn “gelukkig” maar 175 treden naar boven. Eenmaal boven is het heel mooi. Een prachtig uitzicht naar beneden en ook naar boven naar de top van de watervallen. We maken de nodige foto’s en lopen door. We kunnen nog hoger klimmen naar de top van de watervallen. Dat gaan we doen dit zijn “slechts” 425 treden omhoog. Het is heel zwaar om boven te komen. Het is ca 30gr en wij verzinnen dit!!! Halverwege lassen we even een pauze in en eten we een broodje. Als we eenmaal boven zijn is het uitzicht fantastisch. Het was de klim naar boven dubbel en dwars waard. Nu moeten we dezelfde weg weer terug naar beneden. Dat loopt wel makkelijker, maar afdalen is ook best heftig met deze temperaturen. Als we weer bij de auto aankomen zijn we dan ook doorweekt van het zweten. De schoenen gaan uit en de slippers weer aan heerlijk de voeten luchten. Vandaag hebben wij ca 3,5 km gelopen en ca 223 mtr hoog geklommen. Op de weg terug naar het appartement begint het nog flink te regenen. De Amerikanen gaan een stuk langzamer rijden, sommige zelfs met gevarenlichten, aan op de snelweg. Wat een paniek om wat regen, wij kachelen dan ook gewoon door. Later gaat de zon weer schijnen en is het weer top weer. Jullie snappen dat wij verder niets meer gedaan hebben vandaag. S avonds zijn we nog wel even naar de Mexicaan gereden voor een hapje eten, maar dat was ook alles.

De laatste volle dag is aangebroken. Ook vandaag willen wij toch nog wel wat gaan ondernemen. Ik heb wat spierpijn in de kuitjes en bovenbenen, maar toch gaan we weer wandelen. Maurice heeft nergens last van gelukkig. Na het ontbijt gaan we eerst naar de wasserette dan heb ik niet zoveel was als we thuis komen. We rijden begin van de middag richting Dallas naar Pickett’s Mill Battlefield. Het is een uurtje rijden. Hier is het ook weer mooi met alle natuur. Als we uit de auto stappen is het doodstil buiten er zingt niet eens een vogeltje, dat is best heel raar zo stil. Na het betalen van de parkeerticket gaan we aan de wandel. Vandaag geen lange wandeling we nemen een fles water mee en de rugzak mag in de auto blijven. We besluiten een blauwe route te lopen die is niet heel lang maar lang genoeg om toch lekker te lopen. Het is een leuke route door het bos over smalle paadjes en langs een beekje waar vroeger een molen stond. Na 2,5 km zijn we weer terug bij het start punt en gaan we naar het appartement terug. Het is inmiddels eind van de middag als we weer terug zijn.

Maurice gaat nog wat aan zijn visum aanvraag werken. Het is echt heel veel werk de aanvraag, maar het komt goed. De planning is om de gehele aanvraag eind september naar de advocaat te sturen, zodat die de aanvraag verder kan gaan behandelen en uiteindelijk bij de Amerikaanse ambassade in kan gaan dienen.

Vanavond gaan wij nog heerlijk uiteten op onze laatste avond hier. Natuurlijk sluiten we de vakantie af in onze nieuw gekozen woonplaats Woodstock daar hebben wij heerlijk gegeten bij Rootstock op de rooftopbar in de avond zon. Het eten was heerlijk. Hier gaan wij nog weleens eten. We hebben een heerlijke laatste avond gehad. Morgen inpakken en weer terug naar ons koude kikkerlandje.