De inboedel en eerste familie op visite

Inmiddels zitten wij hier alweer bijna 5 maanden. Wat gaat de tijd snel zeg. We vermaken ons prima hier. Maurice is lekker aan het werk en op reis en ik heb ook mijn draai wel gevonden hier. Wij hebben eind July een Dutch borreltje gehad in Roswell en daar wat leuke mensen ontmoet. Dit wordt door een aantal Nederlandse dames georganiseerd. Het was supergezellig, leuk gekletst met diverse mensen. Zij hebben hun ervaringen met ons gedeeld en wij onze ervaringen tot nu toe met hen. Deze borrel wordt regelmatig georganiseerd en was begin oktober weer. Wij zijn daar ook weer geweest. Deze keer waren er ook heel veel nieuwe mensen. Sommige net aangekomen, sommige al langer hier maar waren nog niet bekend met het Dutch borreltje en ook die hier al jaren wonen. We beginnen hier nu ook een beetje een sociaal leven te krijgen.

Onze inboedel was natuurlijk ook nog onderweg naar ons, maar voordat de inboedel eindelijk arriveerde bij ons, moest Maurice naar Texas voor een project wat half augustus gaat starten. Dit is “maar” 12-13 uurtjes rijden, dus ik besluit mee te gaan naar Texas. We vertrekken op zaterdag koelbox en koffer in de auto. Joe installeren op de achterbank en we kunnen gaan. We doen 2 overnachtingen onderweg in Jackson, Mississippi en in Dallas, Texas en dan door naar Waco, Texas, dit was maar een klein stukje vanaf Dallas ca 1,5 uur. Waco is vlak bij de site waar Maurice moet zijn. We checken in voor 2 nachten. Het is hier wel vreselijk heet echt niet te doen zo heet en dan ook nog een flinke wind erbij, die is ook erg warm, dus verkoeling 0,0! Lang leve de airco. Voor Joe is het ook veel te warm, hij mag s morgens naar buiten voor een rondje om het hotel, s middags heel even in de schaduw voor het hoognodige en s avonds weer een rondje om het hotel. Ik ben de eerste dag even mee geweest naar de site. Er werd al flink gewerkt om de grond bouw klaar te maken. Dat was leuk om te zien allemaal. De volgende dag moest Maurice gewoon aan het werk en bleef ik op de hotelkamer met Joe. Het was veel te heet om iets te gaan doen. We gaan woensdag weer rijden naar huis. ’s Avonds slapen we in Meridian, Mississippi in een hotel dat we onderweg even snel boeken. We hebben er dan 9 uur autorijden op zitten, dus een poosje slapen is wel prettig. De volgende ochtend hoeven we nog maar een uurtje of 4 te rijden. Wij zijn dan ook halverwege de middag weer thuis. Het was leuk om mee te gaan, een leuke rit naar Texas met een heel divers landschap. Verder weinig gedaan daar, maar wie weet komen we er nog eens voor een vakantie ofzo aks het niet zo warm is daar.

Na de Texas reis is het eindelijk zover, de inboedel wordt eindelijk gebracht. Dit heeft nogal wat voeten in aarde gehad. De container was 26/27 Juni al aangekomen in Atlanta. Deze moest toen nog door de douane en werd daarna opgehaald door de verhuizer om dan z.s.m. bij ons afgeleverd te worden. Helaas is dat laatste deel niet helemaal gelukt. De container is bij de verhuizer gearriveerd begin July, daar leeggehaald en alles is in de opslag gezet. Toen stopte alles geen info, geen bericht, helemaal niks. Wij mailen naar de verhuizer in NL en ook naar de contactpersoon hier in US. De NL-verhuizer ook mailen naar hun, maar geen reactie. Uiteindelijk hebben wij zelf de druk enorm opgevoerd en na veel boze e-mails van onze kant en ook wat e-mails van de NL-verhuizer hebben wij eindelijk onze spullen gekregen eind July. Heel fijn om je eigen spullen weer te hebben en van je nieuwe thuis nu echt een thuis thuis te kunnen maken. De meeste spullen waren ook heel overgekomen gelukkig. Helaas is er veel schade aan de vitrinekast van Maurice, waar zijn Max Verstappen verzameling in staat. Inmiddels is het huis helemaal ingericht en hebben alle spullen een plekje gekregen, dus nu is het echt een eigen thuis. Joe heeft zijn eigen mand met kussen weer. Daar is hij zo blij mee.

Voor dat wij op vakantie gingen heb ik de logeerkamers verder ingericht en zijn deze ook klaar voor het eerste bezoek. Dat was best nog een klusje, maar alles was op tijd klaar.

Toen was het alweer eind augustus en vliegen wij naar Nederland voor vakantie. Op vrijdagochtend heel vroeg landen wij op Schiphol en halen we de huurauto op. Rond uurtje of 8 zijn we bij de jongens thuis. Colin is dan nog thuis die heeft op ons gewacht. Na even geknuffeld en snel bij gekletst te hebben moet hij naar zijn werk. We zien hem ’s avonds weer we eten namelijk bij de jongens. Dylan komt later thuis uit zijn werk en ook even knuffelen en bijkletsen dan gaat hij lekker slapen na een nacht werken. De dagen daarna bestaan uit zoveel mogelijk familie bezoeken en bijkletsen. Het waren hectische dagen maar superleuk en heel fijn om iedereen weer even live te zien en te spreken. Op dinsdag vertrekken wij naar Kos om daar ook even onze lieve Filarakia vriendjes te knuffelen en bij te kletsen. Wij hebben natuurlijk ook een heerlijke vakantie hier. Op Kos waren ze heel erg verrast, ze wisten namelijk niet dat wij kwamen. Ze hadden ons ook niet verwacht dit jaar, dus de verrassing was enorm groot. Na 10 heerlijke dagen gaan we weer naar Nederland terug om nog een paar dagen van kinderen, familie en vrienden te genieten. De tijd is natuurlijk veel te kort, maar we moeten echt weer terug naar huis. Als we naar huis vliegen gaan Dylan en Maurice zijn ouders met ons mee voor 2,5 week. Heel erg leuk om nu eindelijk ons huis en woonomgeving te kunnen laten zien. Maurice is nog vrij de eerste week dat iedereen er is, dus gaan we leuke dingen doen met elkaar. Zo gaan we naar het Georgia Aquarium en naar Blue Ridge Mountains, hier blijven we ook een nachtje slapen in een huis in het bos. Dylan heeft zijn sportkleding ook meegenomen, dus hij gaat met ons mee naar de sportschool. De 2^de week moet Maurice weer aan het werk en ook gelijk op reis de hele week. Deze week ben ik met de visite op pad geweest. De omgeving laten zien, lekker geluncht, gewandeld, naar het Coca Cola Museum geweest, door het Olympisch park in Atlanta gelopen, gewinkeld en uiteten geweest. Met Dylan ben ik nog Halloween inkopen wezen doen en hij heeft ons huis versierd. Het is superleuk geworden. Zaterdag hebben we Maurice opgehaald van het vliegveld en zijn we direct doorgegaan naar Atlanta, want we hadden een Trolley Tour geboekt staan door Atlanta.

De laatste avond dat ze er zijn, zijn we naar een baseball wedstrijd van de Atlanta Braves geweest. Het was een hele leuke wedstrijd en uiteindelijk hebben ze gewonnen met 7-6. De sfeer in het stadion was top het zat bijna helemaal vol. Wij waren zelf al eens naar een wedstrijd geweest vorig jaar september, maar dat was op een zondagmiddag en de sfeer was lang niet zo leuk als deze keer. Voor iedereen een hele leuke ervaring om mee te maken.

De dag van vertrek heb ik nog een lunch in Alpharetta met een aantal Dutch ladies dit was heel gezellig en ook leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Er zijn een aantal dames die hier al jaren wonen en een aantal die hier net of nog niet zolang wonen. Het was erg gezellig en gaan dit zeker nog eens doen met elkaar.

Na de lunch gaan we onze visite naar het vliegveld brengen en gaan ze toch echt weer terug naar huis. We brengen ze naar het vliegveld en daar is het zo ongelooflijk druk dat we nergens de auto kwijt kunnen en ik maar uit stap met ze en Maurice bij de auto afscheid neemt van ze. Als ze in de rij staan voor inchecken belt Maurice dat hij toch de auto kan parkeren en dus ook nog even naar binnen komt. Dat is wel zo fijn om op gemak afscheid te nemen. Het afscheid is lastig en dat zal het altijd blijven denk ik. We zwaaien ze uit en gaan weer naar huis terug. Onderweg eten we nog even wat en dan komen we in een leeg huis, dat is best stil dan ineens. De dagen daarna is het nog wel even wennen zo’n leeg huis. We missen ze echt wel, maar geen enorme heimwee. Na een aantal dagen is het weer normaal allemaal en zitten we weer in het dagelijkse leven en ritme.

Maurice moet de donderdag na het vertrek van iedereen naar de kaakchirurg om een kies te laten trekken. Hij heeft een aantal weken terug enorme kiespijn gehad en hiervoor een antibioticakuur gekregen en een afspraak bij de kaakchirurg. ’s Morgens om 7 uur moet hij er al zijn en ik moet ook mee, omdat hij niet terug kan rijden. De kies wordt onder narcose verwijderd en de kleine ontsteking die er nog zit wordt ook schoongemaakt. Alles is goed gegaan en inmiddels is alles weer geheeld en heeft hij nergens meer last van.

Inmiddels gaat het project in Georgia ook bijna starten en ging Maurice hier maandag even kijken hoe alles ervoor staat en of de grond bouw klaar is. Het is maar 2 uurtjes rijden, dus ik en Joe gaan ook even mee. Het is leuk om zo af en toe eens mee te gaan. Als Maurice in bespreking zit op site, ga ik met Joe naar een park in de buurt en lekker even lopen. Eind van de ochtend gaan we nog even een appartement kijken voor een supervisor die hier op het project gaat lopen. Het ziet er allemaal goed uit, het is schoon en in een nette, leuke buurt. We hebben de buurvrouw even gesproken en die is erg gezellig en kletst graag. Maurice moet nog even terug naar de site en daarna gaan we weer terug naar huis rijden. Onderweg nog even een lunch halen en dan door naar huis. Het is enorm druk onderweg dus we zijn pas eind van de middag thuis. We hebben er dan bijna 3 uur overgedaan er waren hier en daar ongelukken gebeurt. Het was vandaag ook Columbus Day en voor sommige mensen is het dan een lang weekend, omdat Columbus Day een vrije dag is voor hen.

Toen wij thuiskwamen hing er een Halloween emmertje aan de brievenbus met snoepjes, kleine kadootjes en een briefje. Wij hadden al bij diverse buren een emmertje zien hangen, maar wisten niet wat dit was. Het blijkt een ketting opdracht te zijn (zoals vroeger een kettingbrief). Wij moeten de brief 3x kopiëren en 3 emmertjes vullen met wat lekkers en leuks. Die moeten wij weer bij 3 buren, die nog geen emmertje hebben hangen, ophangen en zo gaat dat de hele buurt door zodat iedereen straks een emmertje heeft gehad. Een superleuk initiatief van een van de buren die dit is gestart.

Ik ben benieuwd wat er met Halloween allemaal gaat gebeuren in de buurt. Er zijn al diverse huizen en tuinen versierd dat ziet er heel leuk uit in het donker met alle lichtjes en versieringen. Ik heb alvast een trick or treat mand en snoepjes gekocht en de tuin is versierd door Dylan.

Wij genieten hier nog elke dag van onze omgeving en proberen hier nu een sociaal leven op te gaan bouwen de eerste stappen zijn hier inmiddels in gezet. Na al het geregel de maanden voor onze vakantie en het bezoek na de vakantie gaat het nu echt beginnen allemaal. Er staan geen reisjes naar Nederland meer op de planning en Colin komt pas in december naar ons toe. Maurice heeft zijn ritme met reizen en thuis werken ook een beetje gevonden dat is voor hem ook wel prettig en voor mij ook natuurlijk.

Hopelijk vonden jullie het weer leuk om mee te lezen met onze belevenissen. Er staan ook wat foto’s in de blog.