Turbulente tijd

Na terugkomst in Nederland eind februari is er weer een hoop gebeurd. We begonnen met een gezellig etentje voor de verjaardag van mijn mams. Daarna volgde nog de verjaardag van schoonpapa waar we ook gezellig met elkaar gegeten hebben. Daarna moesten we toch echt gaan beginnen met het uitzoeken van onze laatste spullen. Wat gaat er mee, wat geven we weg, zijn er nog dingen te verkopen, wat kan er naar de Resell en wat kan er naar de gemeentewerf. Het is een hele klus geweest, maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. We hebben heel wat ritjes gemeentewerf gehad, maar ook de Resell heeft het e.e.a. opgehaald. We hebben een vriendin van de jongens blij gemaakt met spullen die wij niet mee kunnen nemen of wilden nemen. Zij heeft net de sleutel van haar eerste huisje gekregen dus kan genoeg gebruiken. De wasmachine en droger zijn ook weer bij blije mensen terecht gekomen. Door het andere voltage in Amerika kunnen onze grote elektrische apparaten niet mee. Een wasmachine en droger staan al in het huis, dus die hoeven we niet opnieuw aan te schaffen.

Tijdens ons laatste verblijf in Amerika is het visum opnieuw ingediend en 8 maart was de dag dat het verlossende woord zou komen. De ambtenaar in kwestie heeft echter besloten dat er nog meer informatie op tafel moet komen. Dit was een hele grote domper voor ons. De hele planning loopt zo in de soep. Na een aantal dagen was eindelijk de brief met welke extra informatie er nodig is binnengekomen. Maurice moet aantonen dat hij echt de manager is en aan de touwtjes trekt. Dit wordt nog een hele opgave. De advocaat is weer ingeschakeld en die heeft aangegeven wat er aangeleverd moet worden. Maurice kan weer in de archieven duiken om alles weer in te leveren. Er is een online meeting opgezet met Maurice, de advocaat en onze contactpersoon binnen KUBO. Ze hebben e.e.a. op een rijtje gezet en alle vragen aan de advocaat kunnen stellen en nu is duidelijk wat er nog aangeleverd moet worden. Dit is een ingewikkeld verhaal en het zal zeker niet makkelijk worden om het zo gewilde visum te krijgen. Hopelijk is het voldoende wat er aangeleverd wordt en krijgen we het visum. Het streven is om voor eind maart/begin april alles weer in te leveren. We hebben nl. al een afspraak staan bij de ambassade voor 19 april en de USCIS ambtenaar heeft max. 15 dagen de tijd om naar de stukken te kijken en goed te keuren of afkeuren. Laten we hopen op het eerste.

Ondertussen gaat alles wel gewoon door. De verhuizer stond 16 maart om 8 uur op de stoep om al onze bezittingen in te pakken en mee te nemen. Door de vertraging met het visum gaan onze spullen nu de opslag in tot wij het visum hebben. De verhuizer heeft alles netjes ingepakt en in de vrachtauto gezet. Rond 3 uur was iedereen weer weg en het huis leeg. Vreemd gezicht je huis leeg, maar het is helemaal oké. We zijn er niet sentimenteel door, het is maar een huis en de herinneringen nemen we mee. We hebben 22 maart de overdracht en dan zijn we officieel homeless.

We zijn, na het leeghalen van ons huis, tijdelijk bij de jongens ingetrokken. Dit was de bedoeling voor 2 weken, maar na 3 nachten niet tot weinig slapen hebben wij een vakantiehuisje geboekt op Vlugtenburg in ’s Gravenzande. Hier zijn wij 19 maart ingetrokken met onze Joe. Mijn laatste werkdag is 29 maart en tot die tijd moeten wij dus nog in het Westland verblijven. Doordat de het visum op zich laat wachten hebben wij ook vanaf 30 maart voor 2 maanden een Airbnb geboekt in Spijk, Gelderland. Nu denken jullie wat ver en wat lang!!! Klopt, maar hier in de buurt is niet te betalen en wij kunnen niet voor half mei weg. We hebben het iets ruimer genomen, want je weet maar nooit of alles voor begin april weer is ingeleverd bij de USCIS en de afspraak van 19 april dan door kan gaan.

Vorige week heb ik ook al mijn afscheidsetentje gehad van mijn werk. Dit was een super leuke avond met elkaar met hele lieve, mooie woorden, leuke, mooie herinneringen en mooie cadeaus. Nogmaals bedankt allemaal. Mijn laatste werkdag is op 29 maart, met pijn in mijn hart zal ik een hele leuke, fijne werkplek met hele fijne, lieve collega’s verlaten. Ik heb hier dan bijna 6 jaar met heel veel plezier gewerkt. Ik zal iedereen enorm gaan missen.

Tussen alle bedrijven door ben ik zelf ook nog jarig geweest, dus ook nog even een feestje organiseren. Mijn laatste verjaardag in ons eigen huis, die was toen nog ingericht. We hebben er een afscheids-/verjaardagsfeestje van gemaakt. Het was een volle bak maar super gezellig en iedereen is ook geweest. Iedereen had leuke originele cadeaus meegenomen en met elkaar hebben we er een hele gezellige avond van gemaakt. Mocht het visum nou niet doorgaan dan hebben we met elkaar een leuke avond gehad en een afscheidsfeestje is het dan toch nog een beetje geweest, want als alles niet doorgaat gaan we naar het oosten van het land en kopen we daar een huis met een leuk stukje grond.

Zoals jullie gelezen hebben kan er een hoop gebeuren in een maand tijd. We dachten de planning rond te hebben, maar helaas is dat dus niet gelukt door toedoen van een ambtenaar die te kritisch is. We hopen half april op een nu wel gunstige uitslag. Voor nu zit er niks anders op dan de archieven in, alles doorsturen naar de advocaat en dan weer afwachten. Jullie zijn weer op de hoogte van alles en zodra wij verhuist zijn naar Gelderland zullen we jullie laten weten hoe het ons vergaat in het boerenland.