De grote verhuizing

Het visum was goedgekeurd zoals jullie de vorige keer konden lezen. We moesten nu nog wachten op bericht dat we onze paspoorten weer op konden halen in Nieuwegein. Op 10 mei was het zover we konden onze paspoorten met visum erin weer op halen in Nieuwegein. Toch best gek dat het nu echt gaat gebeuren alles is geregeld. Alle benodigde documenten zijn binnen we moeten nu alleen nog alles weer inpakken en afscheid van iedereen gaan nemen. Voor dat het zover is hebben we eerst nog een aantal leuke dingen op de planning staan. Het wordt dus veel heen en weer rijden en af en toe een logeerpartijtje. Een gezellige bami avond bij mijn jongste zusje met andere zus, tante en de nichtjes. Wat was het een leuke gezellige avond met elkaar. Heerlijk gegeten ze kan zo lekker bami en nasi maken. Ik slaap die nacht bij andere zus en de volgende ochtend gaan we nog een stukje wandelen. De laatste wandeling voor ik vertrek. We hebben een fijn rondje gedaan als afsluiting.

De rest van het weekend rijden we heen en weer tussen Spijk en Westland. Er is nog een PV-uitje van de zaak van Maurice en het is ook nog Moederdag dus gaan we even bij de mama’s bakkie doen. En natuurlijk bij onze boys die een heel lief Moederdag kadootje hebben. We gaan met elkaar nog uiteten voor we weggaan. Als we zondagavond weer terug zijn in Spijk dan ben ik wel even klaar met het heen en weer rijden. Afgelopen weekend heb ik ook mijn autootje verkocht, dus dat is ook weer geregeld.

De echte vertrekdatum komt nu heel dichtbij en alles moet weer ingepakt worden en eind van de week komen we naar het Westland om afscheid te nemen van iedereen. We blijven daar dan ook tot de vertrekdatum. De komende dagen ga ik de spullen die we in het huisje hebben staan opnieuw uitzoeken en de koffers opnieuw inpakken en dan maar hopen dat alles past en mee kan. Uiteindelijk moeten we toch het e.e.a. achterlaten. Dit doen we in een doos en zetten we bij de boys op zolder, zodat wij dat de volgende keer als we weer in NL zijn mee kunnen nemen. De rest wat over is wordt uitgedeeld of weggegooid.

Op Hemelvaartsdag rijden we weer naar het Westland. ‘s-Avonds hebben we een gezellig etentje met schoonouders, broer van Maurice, schoonzus en een nicht van Maurice met haar man. We hebben gezellig gezeten en gegeten. ’s-Avonds rijden we weer terug naar Spijk om de volgende dag weer heen en weer te rijden. Het is ook weer een volle dag en ook nu rijden we ’s-avonds weer terug. We pakken de laatste spullen in om dan zaterdagochtend afscheid te nemen van onze AirBNB en de omgeving. We hebben hier heerlijk gewoond de afgelopen 2 maanden het was een heerlijke omgeving en een heerlijk huis om te verblijven.

De zaterdag is een volle dag met veel bezoekjes, lunch met Colin en schoonouders. Daarna nog even een verjaardag van mijn kleine vriendinnetje die alweer 2 jaar wordt. Zaterdagavond gaan wij naar vrienden voor een laatste borrelavond voor ons vertrek. Het is een supergezellige avond en het is al snel weer erg laat. Na het afscheid met de nodige tranen lopen we naar het huis van de jongens. Onze afscheidstour is nu echt begonnen.

De zondag is ook alweer vol gepland. Even bij Maurice zijn broer, schoonzusje en neefje een bakkie doen en ook afscheid nemen. Daarna door naar mijn ouders daar hebben we een afscheidsetentje met mijn zussen, broertje en zwager. Mijn nichtjes zijn er ook even zodat we ook van hun afscheid kunnen nemen. Tot onze verrassing komen onze boys ook eten. We hebben een gezellige middag/avond met elkaar. Dan komt er toch het moment van afscheid nemen van de degene die niet naar Schiphol komen dinsdag. Afscheid nemen is en blijft moeilijk.

Maandagochtend moet Joe naar de dierenarts voor zijn gezondheidscheck anders mag hij dinsdag niet vliegen. Hij wordt natuurlijk helemaal goedgekeurd en krijgt netjes zijn bewijs van goedkeuring mee. Nu is ook Joe klaar voor vertrek. De dag bestaat verder weer uit dag zeggen. ’s-Middags gaan we dag zeggen bij Maurice zijn ouders, zij komen niet naar Schiphol. Na een paar dikke knuffels en de nodige tranen is het afscheid echt. Eind van de dag komt mijn jongste zusje met mijn nichtje nog even gedag zeggen ook met de nodige tranen en knuffels. ’s-Avonds gaan we eten met de boys mijn Moederdag kadootje inwisselen. We hebben een fijne gezellige avond met elkaar.

Als we ’s-morgens wakker worden is de dag van vertrek aangebroken. De jongens komen naar ons hotel en we gaan met elkaar ontbijten, nog even met elkaar zijn. We worden om 12:30 uur opgehaald door de taxi en de jongens gaan met Maurice zijn auto naar Schiphol en nemen Joe mee. Op Schiphol gaan we inchecken met Joe, de jongens lopen mee met ons. Het inchecken loopt allemaal heel soepel en hij gaat heel relax in de bench en dan gaat ie mee. Wij gaan weer terug naar de vertrekhal daar staan mijn ouders, zus en zwager om afscheid te nemen. Na een emotioneel afscheid lopen we samen naar de douane en gaan we echt weg.

We hebben een goede vlucht met een dubbel gevoel. Ene kant blij dat we eindelijk gaan en de andere kant het verdriet van het afscheid.

Als we aankomen op Atlanta loopt alles soepel door. We zijn binnen no time door de Customs en moeten nog even wachten op de koffers. Dan kunnen we Joe ophalen. Hij is heel blij dat ie ons weer ziet. Maurice gaat de huurauto ophalen en ik wacht buiten voor de aankomsthal met Joe die eindelijk uit zijn bench mag. Het blijkt wel dat er niet goed voor onze vriend is gezorgd hij heeft geen water en geen eten gehad onderweg. Het arme beest heeft enorme honger en dorst. De klacht zal dan ook zeker ingediend worden bij KLM. We komen ’s nachts aan in ons tijdelijke appartement. De sleutel van ons huis heeft Leontien nog.

De volgende ochtend krijgen we eindelijk de sleutel van ons huis. Nu gaat het echt beginnen. De boodschappen had ik in NL al online besteld bij Walmart en kunnen we ophalen. De slaapkamers van de jongens hadden wij ook al online besteld bij IKEA en die komt donderdag alles brengen, Maurice zet alvast 1 bed in elkaar dan kunnen wij hier ook echt gaan slapen. De dagen erna hebben we veel te doen. Er moeten telefoonnummers geregeld worden, internet en TV thuis, het huis moet schoongemaakt worden, het is niet heel vies maar wel stoffig. We moeten nog iets hebben om op te zitten, want om nou op de grond te eten tot de container komt eind juni is toch wel heel zielig. Een leuk tuinsetje volstaat voorlopig als zithoek en 2 barkrukken zijn prima om aan de keukenbar te eten. We hebben de eerste week heel veel gedaan en kunnen de 2^de week rustiger in gaan. Maurice is vrij geweest de eerste dagen en na het lange weekend, ja ook hier een lang weekend i.v.m. Memorial day, moet Maurice weer aan het werk. In de eerste week hebben wij ook een kantoor ingericht zodat de werkplek in orde is voor hem. De eerste dagen zijn we heel druk geweest en nu komen we een beetje tot rust en in een soort van ritme. Vanaf deze week ben ik ook begonnen om gewoon ‘s avonds eten te koken zodat alles toch weer redelijk normaal wordt. De eerste prakkies hebben dan ook alweer op tafel gestaan. Joe doet het ook heel goed inmiddels is hij ook zijn jetlag kwijt en is ie weer gewoon Joe.

Maurice is elke dag aan het werk en ik verveel mij ook zeker niet er is zat te doen hier in huis en Joe moet ook gewoon zijn rondjes lopen. Afgelopen weekend was ons eerste echte normale weekend hier. We hebben ons ingeschreven bij de sportschool en gaan maandag onze proefles doen. Maurice wil hier ook weer gaan fietsen. Nu is wielrennen hier niet aan te bevelen, dus wordt het mountainbiken. Hij heeft een winkel gevonden waar ze die verkopen en ’s-middags is hij een trotse eigenaar van een nieuwe fiets. De zondag verloopt rustig Maurice gaat eerst F1 kijken en ’s middags gaan we met Joe naar Old Mill park in Roswell voor een wandeling. Je kan hier heerlijk wandelen. Eind van de middag zitten we lekker op onze veranda in de zon te genieten.

Wij proberen onze draai te vinden hier wat tot nu toe aardig lukt. Het is nog wel een beetje kamperen in huis het is nog erg leeg. De container met onze eigen spullen komt eind juni aan. Het huis voelt wel echt als ons thuis en wij genieten dan ook met volle teugen. In september komen ook Dylan en mijn schoonouders voor 2,5 week naar ons toe. Colin komt in december 2,5 week bij ons en blijft tot na de kerst. Helaas lukt dat met Dylan niet i.v.m. zijn werk. Eind februari vliegen mijn ouders naar ons voor 2,5 week. Dat zijn alvast fijne vooruitzichten om iedereen dan weer te zien en hun ons nieuwe thuis te laten zien.

Wij vermaken ons hier prima en gaan onze omgeving verder verkennen. We houden jullie op de hoogte van ons reilen en zeilen hier.

Er staan ook wat foto's online.