10 maanden

10 maanden

Ik had jullie een update beloofd na de feestdagen, maar dat is is helaas net niet gelukt. Met enige vertraging is hier dan toch een update van ons leven hier.

Inmiddels zijn we alweer 10 maanden geleden vertrokken uit NL. De tijd gaat zo ongelofelijk snel.

We waren gebleven bij Thanksgiving. We waren toen net terug uit NL van een verrassingsbezoek. Thanksgiving hebben wij eigenlijk niet echt iets gedaan lekker bijkomen van de reis. De dag na Thanksgiving is hier Black Friday. Wij zijn niet gaan shoppen, maar hebben ons nieuwe gezinslid opgehaald. Onze lieve Joe heeft er een broertje bij Max. Max is een blond gele Labrador met mooie blauw/grijze oogjes. Joe moest best even wennen aan zo’n kleine druktemaker. Nu vind ie hem inmiddels wel leuk en laat duidelijk merken als ie geen zin heeft in spelen of ravotten, maar hij daagt hem ook net zo makkelijk weer uit om te rennen, spelen of ravotten samen. Gelukkig hebben we een grote omheinde tuin. Max is een heel ander hondje dan Joe als pup. Max is heel erg aanwezig en is een fel en dominant hondje. Joe was veel rustiger en zeker niet dominant. Voor ons dus ook even iets heel anders, maar het komt vast goed met onze mini. De foto’s zijn natuurlijk geüpload.

En dan de maand december met de feestdagen. Colin kwam in december naar ons voor 2,5 week. Het begon allemaal wat hectisch voor hem. Hij zou zaterdag vliegen maar zijn vlucht was geannuleerd op vrijdag. Hij was gelijk op zoek gegaan naar alternatieven. Uiteindelijk is er een rechtstreekse vlucht gevonden voor de vrijdag om 17:00. Hij zat nog op zijn werk toen dit geboekt werd. Hals over kop naar huis, laatste spullen in de koffer (die had hij gelukkig een week ervoor al grotendeels ingepakt), papieren checken en vol gas naar Schiphol. Hij was op tijd voor zijn vlucht en landde ‘s avonds weer bij ons op Atlanta. Hij was blij dat ie er was en wij blij dat we hem weer even bij ons hebben. De eerste week moest Colin nog gewoon werken en daarna had hij lekker vrij en Maurice ook. We hebben leuke dingen gedaan met elkaar. Natuurlijk naar Atlanta geweest, het aquarium, Coca-Cola museum en het Centennial Olympic Park bezocht. De Amicalola Falls bezocht. Dit blijft ook altijd mooi in zomer en winter. We hebben ook in Woodstock op de Dixi Speedway de Magic of Lights gezien. We gingen met de auto een route rijden op het circuit en onderweg waren er allemaal kerst taferelen met lichtjes. Ik zet er ook een paar foto’s op. Verder hebben we een hele fijne kerst gehad met Colin. Wel vreemd met maar een kind en zonder onze familie de kerst vieren. Na de kerst ging Colin weer naar huis. Wat was het fijn dat Colin er was heerlijk om hem weer om ons heen gehad te hebben. Het is altijd weer even wennen die leegte, maar onze mini Max hield ons wel bezig en vulde de leegte ook wel weer beetje op.

Toen was het alweer New Years Eve. Wij zijn eind van de dag naar een vriendin gegaan zij en haar man hadden een Walk Inn feestje georganiseerd. Om 6:00 onze tijd hebben wij het NL nieuwe jaar ingeluid en geproost op een mooi 2024. Er waren verschillende nationaliteiten aanwezig dus elke keer als het ergens 12 uur was werd er opnieuw geproost op het nieuwe jaar. Het was erg gezellig met leuke en hartelijke mensen. Wij hebben een fijne avond gehad. Helaas moesten wij om 10 uur weg, omdat wij onze Max niet heel erg lang alleen konden laten. We hebben samen thuis afgeteld naar 12 uur en lagen om half 1 op bed. Vuurwerk hebben we alleen wat gezien op de weg terug naar huis maar om 12 uur is er bij ons in de buurt niets afgestoken. Een heel ander oud en nieuw dan dat we gewend zijn, maar wel een hele leuke avond gehad.

We hebben een leuke december maand gehad fijn dat Colin bij ons was, maar ook vreemd met de feestdagen dat we dat niet met onze familie konden vieren, niet even aanwaaien met deze dagen is wel even wennen.

Januari weer over naar de orde van de dag. Het werk van Maurice roept weer. De Molenwiek (de school waar ik help) gaat ook weer starten. Het volgende overleg van het NAF Fiets Event staat ook weer gepland. Ik heb de planning op mij genomen. Met de info van vorig jaar heb ik hier voor een planning opgezet en kan iedereen hier bij zijn eigen taak invullen wanneer de deadlines zijn en wat er verder nog moet gebeuren. In het laatste overleg in maart heb ik ook de sociaal media op mij genomen. Leuk om een beetje creatief bezig te zijn. Mochten jullie willen weten wat de NAF inhoud, hierbij de link naar de site voor meer info. NAF home - Naf.. The Netherland-American Foundation

Half januari zijn we ook nog voor een weekendje naar NL gevlogen als surprise voor mijn broer die 40 werd. Iedereen van de familie wist dat we kwamen maar hij wist van niks. De verrassing was dan ook heel groot toen wij op zijn verjaardag voor de deur stonden. Een hele geslaagde verrassing was het. Een weekendje over is echt heel erg intensief en vermoeiend, maar wat was het fijn om dit te kunnen doen.

Mijn zus Lisette kwam een paar dagen later gezellig bij ons logeren. Ze is 10 dagen bij ons geweest. Natuurlijk zijn we weer naar Atlanta geweest. Dit keer hebben we Peachtree Trolley tour gedaan. Dat is een toer door Atlanta met een gids in een trolleybus. Je ziet de highlights van de stad en bij het Martin Luther King Park mag je er even uit voor foto’s en te kijken. De toer duurt een 1,5 uur en is erg leuk om te doen.

We hebben met de hondjes lekker gewandeld in het Mabry Park vlakbij ons huis. Natuurlijk ook naar Old Mill Park/Vickery Creek trails in Roswell. Hier hebben we heerlijk gewandeld. Stone Mountain hebben we ook beklommen wat is dat mooi zeg. Voor iedereen die nog komt een echte aanrader. We hebben na de beklimming ook nog een korte trail gelopen. Was fijn om samen weer km te lopen. Natuurlijk ook een echte Amerikaanse hamburger gegeten bij Big Daddy’s. Die hebben hele lekkere hamburgers en vers gemaakt. Wat was het fijn dat ze is geweest.

Zus ging zaterdag weg en Dylan arriveerde zondag weer om te blijven voor 2 weken. Heerlijk om ook hem weer in huis te hebben. We zijn visjes gaan kijken in het aquarium. Die had hij al gezien in september, maar hij wilde nog een keer. Het is ook een heel mooi aquarium met zoveel te zien. We hebben ook trails gewandeld bij de Old Mill Park/Vickery Creek trails in Roswell. Stone Mountain hebben ook weer gedaan. Maurice was ook mee deze keer. Het was weer zo mooi. Het uitzicht boven op de berg, Fantastisch!! Na 2 weken moest hij weer naar huis. Weer de stilte en leegte in huis. Dit gaat nooit wennen, maar hoort er wel bij. Gelukkig zijn we allebei na een paar dagen weer gewend.

Inmiddels is het al februari. Half februari zijn wij naar een candlelight concert a tribute to Queen in Atlanta geweest. Dit was fantastisch mooi. In januari zijn we ook geweest naar a tribute to Whitney Houston dat was ook fantastisch. De Candlelight Concerts zijn ook in NL te zien. Is een echte aanrader om eens te doen.

Eind februari zijn we nog naar de Nascar in Atlanta geweest. Wat een happening zeg heel tof om eens te zien en mee te maken.

Op 29 februari kwamen dan eindelijk mijn ouders aan en konden ze zien waar wij wonen en hoe het hier is. Ze hadden een goede en comfortabele vlucht gehad. We hebben echt veel gedaan, wat misschien toch wel een verrassing was, omdat we allemaal niet wisten hoe mam op de reis en alle indrukken zou reageren. Ze deed het fantastisch. We zijn wezen wandelen bij Old Mill Park/Vickery Creek trails in Roswell, in het Mabry Park en The Greenway om hertjes te spotten, die waren er net even niet, maar wel een mooie roofvogel in de boom gespot. Ook zijn we naar Atlanta geweest in het Centennial Olympic Park gelopen en ook de Peachtree Trolley tour gedaan. Verder vooral genoten, lekker gegeten en buiten gezeten. Ze zijn nog even mee geweest naar school om te kijken. Ze hebben uiteindelijk de hertjes alsnog gezien in onze achtertuin. Daar liep een hertenpaartje dus misschien spotten we later nog een paar baby hertjes.Het waren heerlijke dagen met elkaar. Het was zo leuk en fijn om ze onze woonomgeving te laten zien en ze in huis te hebben. Ze hebben er ook zo van genoten en wij ook. Na 2,5 week moesten ze weer naar huis en dan is er weer dat lege huis als ze weer naar huis zijn.

Gelukkig stond er gelijk een reisje op de planning voor ons dus had genoeg te doen voor vertrek. Dinsdagochtend de hondjes naar de opvang gebracht. Max zijn eerste keer logeren. Vorige week is hij met Joe wel al een keer naar de Daycare geweest en dat vond ie heel leuk.

Maurice moest dinsdag dus gelijk weer op reis naar Florida en vloog woensdag door naar Los Angeles. Ik vloog woensdag ook naar Los Angeles. Nu zitten we in Camarillo in California. Maurice moet hier zijn voor werk en ik ga hier eindelijk mijn boek uitlezen, denk ik, dit hele lange verhaal heb ik opgeschreven en verder “weet nog niet wat” doen.

Jullie zijn weer helemaal bijgepraat van de afgelopen maanden. Ik beloof nu wat sneller iets te posten. Neem even een kijkje bij de foto’s als je het leuk vind.

Half jaar Marietta

Half jaar

Hier weer een update over ons leven in ons nieuwe thuisland. We zijn inmiddels onderweg naar de feestdagen en zitten hier alweer een half jaar. Een heel mooi en bijzonder half jaar. Het begon allemaal heel hectisch met veel geregel, onze weg vinden in onze nieuwe woonomgeving, het leren omgaan met de manier van leven hier en natuurlijk het gemis van onze kinderen, familie en vrienden. Dit is met vallen en opstaan allemaal goed gekomen en nu genieten we alleen maar van elke dag. Elke ochtend als ik weer beneden kom, naar het bos in onze achtertuin kijk en dan de eekhoorntjes en soms de hertjes langs zie lopen, is mijn dag al top begonnen. Sinds wij hier wonen is het zoveel relaxter en lijkt het wel of we meer genieten van alles. We ondernemen ook veel meer dan toen we in Nederland woonden.

Wij hebben allebei een mountainbike gekocht en een fietsenrek voor op de auto, zodat wij de fiets op de auto kunnen zetten en ergens lekker kunnen gaan fietsen. Zo hebben wij begin oktober meegefietst met Nederland America Foundation Atlanta (NAF Atlanta) over een deel van de Beltline in Atlanta. De Beltline is een 35 km lange, openbare en aangelegd breed verhard pad in Atlanta waar je kan fietsen, wandelen, eten en diverse buurten kan ontdekken. De Beltline is aangelegd op een voormalig spoorcorridor rond de kern van Atlanta. Na de fietstocht was er een buffet en een loterij. Er waren nog een aantal Nederlanders die wij al eens hadden ontmoet en dat was heel erg gezellig. Na afloop ben ik gevraagd of ik mee wil helpen met de organisatie voor volgend jaar. Degene die het vroeg kon ik al van de lunch een aantal weken geleden met de Dutch Ladies. In december hebben we het eerste overleg en dan zie ik wel wat er verwacht wordt en waar ik kan helpen.

Maurice was in oktober ook nog jarig. Het was een beetje een rare verjaardag zo zonder kinderen en familie, maar wij hebben het samen gevierd met een heerlijk etentje bij Mac’s Chophouse in Marietta. Een aanrader voor degenen die deze kant nog eens op komen. Iedereen die een verjaardagskaart heeft gestuurd bedankt namens Maurice. Hij vond het erg leuk om kaartjes te krijgen. Hij is nog zeker 2 weken jarig geweest, omdat de kaartjes nog verlaat binnenkwamen. De post vanuit Nederland is soms vrij snel (1 week) en soms duurt het een stuk langer of komt het helemaal niet. De post wordt hier toch nog heel veel gebruikt ondanks de digitale wereld waarin wij nu leven. De postbode die kent je ook gewoon en zegt je gedag als hij je tegenkomt. Misschien heb ik het al eerder verteld, maar toen wij hier net woonden zag de postbode ons en vroeg aan ons of wij hier woonden en hoe wij heetten dan wist hij welke post bij ons hoorde.

Eind oktober ben ik met een aantal Dutch Ladies wezen wandelen op Vickory Creek trail in Roswell. Dit is een heerlijk gebied om te wandelen. We hebben fijn gelopen en na afloop met elkaar een koffie gedaan bij een heel leuk koffietentje iets verder op. Dit was zeker voor herhaling vatbaar het was een hele leuke middag. Wandelen kan je hier ook echt heel goed er zijn zoveel plekken waar trails lopen. Je kan hier dagen achterelkaar wandelen als je dat zou willen. Het is jammer dat Joe niet meer zover loopt, maar anders zouden Maurice en ik ook veel vaker samen met Joe gaan lopen. Straks in januari is mijn zus hier en dan kunnen we samen op pad. In Nederland liepen we heel vaak samen.

Eind oktober betekend ook Halloween!!! Nu was ons huis al heel lang versierd, maar het was nu echt Halloween dus moest de trick or treat mand met snoep opgezocht worden voor alle kinderen die langs zouden komen. Maurice zou ook thuis zijn alleen is dat niet helemaal gelukt jammer genoeg. Alleen ging het ook goed hoor. Vanaf een uurtje of 6 zat ik klaar voor alle kinderen, maar helaas werd er maar 3x aangebeld en zitten wij hier nog met heel veel snoepjes. En nee die gaan wij niet zelf op eten. Dat we in Amerika wonen betekend niet dat wij er ook zo uit willen gaan zien. Nog geen idee wat ik met al die snoep moet, misschien geef ik Colin wel snoepzakjes voor iedereen mee naar huis als hij hier geweest is in december.

Na de Halloween heb ik alle versiering gelijk weer opgeruimd om zo ruimte te maken voor de kerstversiering. Ik wilde eigenlijk gelijk doorgaan, maar heb toch nog maar even gewacht. En 10 dagen na Halloween ging toch echt de kerstboom erin, heb ik de kerstsokken voor aan de haard besteld en de kerstkrans aan de voordeur gehangen. Buiten hebben we een paar dagen later alles neergezet. We waren de eerste in de wijk met kerst in de tuin. De foto’s heb ik ook in het blog gezet bij de foto’s.

Enige tijd geleden heb ik een aantal buurvrouwen gesproken en afgesproken dat we eens een koffietje zouden doen. Nu alles reilt en zeilt is het hier ook eens tijd voor. Ik heb buurvrouw 1 een sms gestuurd (ja, alles gaat hier via sms, whatsapp is hier nog zeker niet ingeburgerd) met de vraag voor een koffietje. Deze buurvrouw die werkt de hele week dus was het even puzzelen. Uiteindelijk is de koffie vervangen voor een diner op woensdagavond bij haar. Haar man was ook niet thuis dus konden we gezellig samen eten. Dit was zeer geslaagd en we hebben leuk gekletst en elkaar beetje leren kennen. De koffie date gaat dan ook zeker nog ingepland worden. Buurvrouw 2 heeft afgelopen zomer voor onze plantjes buiten gezorgd en voor haar had ik nog een blik speculaasjes liggen. Zij kwam op een woensdagochtend koffiedrinken. Dit was niet heel lang met een ruim half uur ging ze alweer. Nu had zij wel gevraagd of we ergens koffie gingen drinken, maar ik had haar gewoon bij mij thuis uitgenodigd. Ik denk dat dit niet een gewoonte is hier en het meestal buitenshuis plaatsvindt. Weer wat geleerd en volgende keer zou zij mij meenemen naar haar favoriete koffietentje. Buurvrouw 3 moet ik nog even een sms sturen om wat aftespreken.

Mijn invulling van de week heeft ook een beetje vorm gekregen de afgelopen tijd. Zo sport ik 2x per week en ga ik regelmatig lekker met Joe wandelen in Mabry park, dat ligt vlak bij ons huis. Hij wordt daar zo blij van als hij mee mag naar het park. Op de dinsdagmiddag help ik op de Nederlandse school in Roswell. Hier help ik de juffen van groep 4 en 5 met de kindjes. Zo leuk om te doen en zulke leuke kindjes zijn het. Pas heb ik zelf een klas gehad, omdat de vaste juf er niet was en de vervangende juf door ziekte niet kon. Dit was groep 7/8 waar ik alleen voor stond. Het zijn maar 3 kindjes, maar toch, ik had nog nooit voor een klas gestaan, dus vond ik het heel spannend, maar alles ging heel goed en het was superleuk om te doen. De kinderen vonden het ook heel leuk en ik mocht nog weleens komen als het nodig zou zijn vonden ze. Daar was ik natuurlijk erg blij mee.

Op school vieren ze natuurlijk ook Sinterklaas. Er is mij gevraagd of ik wil helpen, dus zit ik nu in de Sinterklaas commissie. Dat is ook weer erg leuk om mee te helpen. Het bezig zijn in het vrijwilligers werk bevalt mij tot nu toe wel op school helpen en straks starten bij NAF Atlanta (Nederland America Foundation Atlanta). Wie weet wat er nog meer voorbij gaat komen waar ik wat in kan betekenen.

Nu ik dit schrijf zijn wij net terug uit Nederland van een verrassingsbezoekje. Vorige week zijn wij naar Nederland gevlogen als verrassing voor onze jongens die afgelopen zaterdag jarig waren. Niemand wist dat wij kwamen dat was heel moeilijk om geheim te houden, maar het is gelukt. Nou ja bijna gelukt mijn broer wist het wel die was erachter gekomen dat wij kwamen, maar heeft niets gezegd. Wij vlogen via Brussel met een tussenstop op Schiphol. Toen wij op Schiphol waren hebben we de jongens via video gebeld. Ze waren heel blij dat we voor hun verjaardag overgekomen waren. We moesten nog wel even naar Brussel vliegen en dan met de auto weer terug naar Nederland. We hebben de rest van de familie ook erg verrast met onze plotselinge aanwezigheid. Na een week vol bezoekjes aan familie en vrienden zijn wij de dag voor Thanksgiving weer thuisgekomen.

Wij vieren samen onze eerste Thanksgiving hier zonder kalkoen, maar met een fijne herinnering op een week vol kinderen, familie en vrienden.

Jullie zijn weer helemaal bijgepraat over ons reilen en zeilen hier. Na alle december festiviteiten zal ik weer een nieuwe update plaatsen over onze december ervaringen en het bezoek van Colin.
Iedereen alvast hele fijne feestdagen en een heel gezellige jaarwisseling. Tot volgend jaar!!

De inboedel en eerste familie op visite

De inboedel en eerste familie op visite

Inmiddels zitten wij hier alweer bijna 5 maanden. Wat gaat de tijd snel zeg. We vermaken ons prima hier. Maurice is lekker aan het werk en op reis en ik heb ook mijn draai wel gevonden hier. Wij hebben eind July een Dutch borreltje gehad in Roswell en daar wat leuke mensen ontmoet. Dit wordt door een aantal Nederlandse dames georganiseerd. Het was supergezellig, leuk gekletst met diverse mensen. Zij hebben hun ervaringen met ons gedeeld en wij onze ervaringen tot nu toe met hen. Deze borrel wordt regelmatig georganiseerd en was begin oktober weer. Wij zijn daar ook weer geweest. Deze keer waren er ook heel veel nieuwe mensen. Sommige net aangekomen, sommige al langer hier maar waren nog niet bekend met het Dutch borreltje en ook die hier al jaren wonen. We beginnen hier nu ook een beetje een sociaal leven te krijgen.

Onze inboedel was natuurlijk ook nog onderweg naar ons, maar voordat de inboedel eindelijk arriveerde bij ons, moest Maurice naar Texas voor een project wat half augustus gaat starten. Dit is “maar” 12-13 uurtjes rijden, dus ik besluit mee te gaan naar Texas. We vertrekken op zaterdag koelbox en koffer in de auto. Joe installeren op de achterbank en we kunnen gaan. We doen 2 overnachtingen onderweg in Jackson, Mississippi en in Dallas, Texas en dan door naar Waco, Texas, dit was maar een klein stukje vanaf Dallas ca 1,5 uur. Waco is vlak bij de site waar Maurice moet zijn. We checken in voor 2 nachten. Het is hier wel vreselijk heet echt niet te doen zo heet en dan ook nog een flinke wind erbij, die is ook erg warm, dus verkoeling 0,0! Lang leve de airco. Voor Joe is het ook veel te warm, hij mag s morgens naar buiten voor een rondje om het hotel, s middags heel even in de schaduw voor het hoognodige en s avonds weer een rondje om het hotel. Ik ben de eerste dag even mee geweest naar de site. Er werd al flink gewerkt om de grond bouw klaar te maken. Dat was leuk om te zien allemaal. De volgende dag moest Maurice gewoon aan het werk en bleef ik op de hotelkamer met Joe. Het was veel te heet om iets te gaan doen. We gaan woensdag weer rijden naar huis. ’s Avonds slapen we in Meridian, Mississippi in een hotel dat we onderweg even snel boeken. We hebben er dan 9 uur autorijden op zitten, dus een poosje slapen is wel prettig. De volgende ochtend hoeven we nog maar een uurtje of 4 te rijden. Wij zijn dan ook halverwege de middag weer thuis. Het was leuk om mee te gaan, een leuke rit naar Texas met een heel divers landschap. Verder weinig gedaan daar, maar wie weet komen we er nog eens voor een vakantie ofzo aks het niet zo warm is daar.

Na de Texas reis is het eindelijk zover, de inboedel wordt eindelijk gebracht. Dit heeft nogal wat voeten in aarde gehad. De container was 26/27 Juni al aangekomen in Atlanta. Deze moest toen nog door de douane en werd daarna opgehaald door de verhuizer om dan z.s.m. bij ons afgeleverd te worden. Helaas is dat laatste deel niet helemaal gelukt. De container is bij de verhuizer gearriveerd begin July, daar leeggehaald en alles is in de opslag gezet. Toen stopte alles geen info, geen bericht, helemaal niks. Wij mailen naar de verhuizer in NL en ook naar de contactpersoon hier in US. De NL-verhuizer ook mailen naar hun, maar geen reactie. Uiteindelijk hebben wij zelf de druk enorm opgevoerd en na veel boze e-mails van onze kant en ook wat e-mails van de NL-verhuizer hebben wij eindelijk onze spullen gekregen eind July. Heel fijn om je eigen spullen weer te hebben en van je nieuwe thuis nu echt een thuis thuis te kunnen maken. De meeste spullen waren ook heel overgekomen gelukkig. Helaas is er veel schade aan de vitrinekast van Maurice, waar zijn Max Verstappen verzameling in staat. Inmiddels is het huis helemaal ingericht en hebben alle spullen een plekje gekregen, dus nu is het echt een eigen thuis. Joe heeft zijn eigen mand met kussen weer. Daar is hij zo blij mee.

Voor dat wij op vakantie gingen heb ik de logeerkamers verder ingericht en zijn deze ook klaar voor het eerste bezoek. Dat was best nog een klusje, maar alles was op tijd klaar.

Toen was het alweer eind augustus en vliegen wij naar Nederland voor vakantie. Op vrijdagochtend heel vroeg landen wij op Schiphol en halen we de huurauto op. Rond uurtje of 8 zijn we bij de jongens thuis. Colin is dan nog thuis die heeft op ons gewacht. Na even geknuffeld en snel bij gekletst te hebben moet hij naar zijn werk. We zien hem ’s avonds weer we eten namelijk bij de jongens. Dylan komt later thuis uit zijn werk en ook even knuffelen en bijkletsen dan gaat hij lekker slapen na een nacht werken. De dagen daarna bestaan uit zoveel mogelijk familie bezoeken en bijkletsen. Het waren hectische dagen maar superleuk en heel fijn om iedereen weer even live te zien en te spreken. Op dinsdag vertrekken wij naar Kos om daar ook even onze lieve Filarakia vriendjes te knuffelen en bij te kletsen. Wij hebben natuurlijk ook een heerlijke vakantie hier. Op Kos waren ze heel erg verrast, ze wisten namelijk niet dat wij kwamen. Ze hadden ons ook niet verwacht dit jaar, dus de verrassing was enorm groot. Na 10 heerlijke dagen gaan we weer naar Nederland terug om nog een paar dagen van kinderen, familie en vrienden te genieten. De tijd is natuurlijk veel te kort, maar we moeten echt weer terug naar huis. Als we naar huis vliegen gaan Dylan en Maurice zijn ouders met ons mee voor 2,5 week. Heel erg leuk om nu eindelijk ons huis en woonomgeving te kunnen laten zien. Maurice is nog vrij de eerste week dat iedereen er is, dus gaan we leuke dingen doen met elkaar. Zo gaan we naar het Georgia Aquarium en naar Blue Ridge Mountains, hier blijven we ook een nachtje slapen in een huis in het bos. Dylan heeft zijn sportkleding ook meegenomen, dus hij gaat met ons mee naar de sportschool. De 2^de week moet Maurice weer aan het werk en ook gelijk op reis de hele week. Deze week ben ik met de visite op pad geweest. De omgeving laten zien, lekker geluncht, gewandeld, naar het Coca Cola Museum geweest, door het Olympisch park in Atlanta gelopen, gewinkeld en uiteten geweest. Met Dylan ben ik nog Halloween inkopen wezen doen en hij heeft ons huis versierd. Het is superleuk geworden. Zaterdag hebben we Maurice opgehaald van het vliegveld en zijn we direct doorgegaan naar Atlanta, want we hadden een Trolley Tour geboekt staan door Atlanta.

De laatste avond dat ze er zijn, zijn we naar een baseball wedstrijd van de Atlanta Braves geweest. Het was een hele leuke wedstrijd en uiteindelijk hebben ze gewonnen met 7-6. De sfeer in het stadion was top het zat bijna helemaal vol. Wij waren zelf al eens naar een wedstrijd geweest vorig jaar september, maar dat was op een zondagmiddag en de sfeer was lang niet zo leuk als deze keer. Voor iedereen een hele leuke ervaring om mee te maken.

De dag van vertrek heb ik nog een lunch in Alpharetta met een aantal Dutch ladies dit was heel gezellig en ook leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Er zijn een aantal dames die hier al jaren wonen en een aantal die hier net of nog niet zolang wonen. Het was erg gezellig en gaan dit zeker nog eens doen met elkaar.

Na de lunch gaan we onze visite naar het vliegveld brengen en gaan ze toch echt weer terug naar huis. We brengen ze naar het vliegveld en daar is het zo ongelooflijk druk dat we nergens de auto kwijt kunnen en ik maar uit stap met ze en Maurice bij de auto afscheid neemt van ze. Als ze in de rij staan voor inchecken belt Maurice dat hij toch de auto kan parkeren en dus ook nog even naar binnen komt. Dat is wel zo fijn om op gemak afscheid te nemen. Het afscheid is lastig en dat zal het altijd blijven denk ik. We zwaaien ze uit en gaan weer naar huis terug. Onderweg eten we nog even wat en dan komen we in een leeg huis, dat is best stil dan ineens. De dagen daarna is het nog wel even wennen zo’n leeg huis. We missen ze echt wel, maar geen enorme heimwee. Na een aantal dagen is het weer normaal allemaal en zitten we weer in het dagelijkse leven en ritme.

Maurice moet de donderdag na het vertrek van iedereen naar de kaakchirurg om een kies te laten trekken. Hij heeft een aantal weken terug enorme kiespijn gehad en hiervoor een antibioticakuur gekregen en een afspraak bij de kaakchirurg. ’s Morgens om 7 uur moet hij er al zijn en ik moet ook mee, omdat hij niet terug kan rijden. De kies wordt onder narcose verwijderd en de kleine ontsteking die er nog zit wordt ook schoongemaakt. Alles is goed gegaan en inmiddels is alles weer geheeld en heeft hij nergens meer last van.

Inmiddels gaat het project in Georgia ook bijna starten en ging Maurice hier maandag even kijken hoe alles ervoor staat en of de grond bouw klaar is. Het is maar 2 uurtjes rijden, dus ik en Joe gaan ook even mee. Het is leuk om zo af en toe eens mee te gaan. Als Maurice in bespreking zit op site, ga ik met Joe naar een park in de buurt en lekker even lopen. Eind van de ochtend gaan we nog even een appartement kijken voor een supervisor die hier op het project gaat lopen. Het ziet er allemaal goed uit, het is schoon en in een nette, leuke buurt. We hebben de buurvrouw even gesproken en die is erg gezellig en kletst graag. Maurice moet nog even terug naar de site en daarna gaan we weer terug naar huis rijden. Onderweg nog even een lunch halen en dan door naar huis. Het is enorm druk onderweg dus we zijn pas eind van de middag thuis. We hebben er dan bijna 3 uur overgedaan er waren hier en daar ongelukken gebeurt. Het was vandaag ook Columbus Day en voor sommige mensen is het dan een lang weekend, omdat Columbus Day een vrije dag is voor hen.

Toen wij thuiskwamen hing er een Halloween emmertje aan de brievenbus met snoepjes, kleine kadootjes en een briefje. Wij hadden al bij diverse buren een emmertje zien hangen, maar wisten niet wat dit was. Het blijkt een ketting opdracht te zijn (zoals vroeger een kettingbrief). Wij moeten de brief 3x kopiëren en 3 emmertjes vullen met wat lekkers en leuks. Die moeten wij weer bij 3 buren, die nog geen emmertje hebben hangen, ophangen en zo gaat dat de hele buurt door zodat iedereen straks een emmertje heeft gehad. Een superleuk initiatief van een van de buren die dit is gestart.

Ik ben benieuwd wat er met Halloween allemaal gaat gebeuren in de buurt. Er zijn al diverse huizen en tuinen versierd dat ziet er heel leuk uit in het donker met alle lichtjes en versieringen. Ik heb alvast een trick or treat mand en snoepjes gekocht en de tuin is versierd door Dylan.

Wij genieten hier nog elke dag van onze omgeving en proberen hier nu een sociaal leven op te gaan bouwen de eerste stappen zijn hier inmiddels in gezet. Na al het geregel de maanden voor onze vakantie en het bezoek na de vakantie gaat het nu echt beginnen allemaal. Er staan geen reisjes naar Nederland meer op de planning en Colin komt pas in december naar ons toe. Maurice heeft zijn ritme met reizen en thuis werken ook een beetje gevonden dat is voor hem ook wel prettig en voor mij ook natuurlijk.

Hopelijk vonden jullie het weer leuk om mee te lezen met onze belevenissen. Er staan ook wat foto’s in de blog.

Vele ervaringen rijker

Vele ervaringen rijker

Het is alweer even geleden dat ik een update heb gedeeld met jullie. Nou hier is ie dan. Kan jullie vertellen het was best enerverend de afgelopen tijd. We hebben weer een hoop geleerd zeg maar.

Allereerst iedereen bedankt die ons een kaartje heeft gestuurd. Heel erg leuk om post uit NL te vinden in de brievenbus.

Laat ik beginnen bij de dierenarts waar Joe heen moest voor kennismaking en controle. Dit verliep allemaal vlotjes en de dierenarts is een hele lieve vrouw. Zo anders dan in NL tenminste in vergelijking met onze dierenarts in NL. Die waren ook super lief hoor geen kwaad woord over, maar heel anders is het hier. Bij binnenkomst mocht ie op de weegschaal en daarna gingen we naar een behandelkamertje. De assistente komt dan eerst om te vragen hoe het gaat en waar Joe voor komt en schrijft alles op. Na een poosje komt de dokter zelf en gaat heerlijk bij hem op de grond zitten om even fijn te knuffelen en te kletsen. Dan gaat ze hem onderzoeken gewoon zittend op de grond. Hij wordt goedgekeurd op een beginnende oorontsteking na. Ook krijgt hij pijnstillers/ontstekingsremmers voor zijn artrose. De Librela prik die hij in NL kreeg is hier nog niet beschikbaar dus eerst aan de pillen dan over naar de prik als die er is. Na een dikke knuffel van de dokter voor Joe komt de assistente terug voor de betaling en kunnen we gaan. Een ervaring rijker en met een goed gevoel lopen we deur uit. Deze dierenarts is erg lief en kundig dus wij besluiten dat dit de vaste dierenarts wordt.

De ervaring kapper voor Joe. We brengen hem rond 3 uur en om half 6 gaan we maar eens horen of ie al kaar is. Hij blijkt klaar te zijn en na de betaling krijgen wij Joe weer mee. Wat een uitgedund hondje hebben wij zeg, denk dat ie een paar kilo lichter is geworden na zijn kappers bezoek. Echter de dagen na de kapper lijkt hij nog meer haar te verliezen dan ervoor het is echt heel erg. Dit heb ik nog nooit meegemaakt met hem en in NL ging hij toch ook naar de kapper om hem te verlossen van zijn losse haren. Inmiddels heb ik zelf een borstel gekocht en ben ik zelf maar begonnen met het losse haar te verwijderen. Dit gaat prima en Joe vindt het heerlijk. Elke week krijgt hij nu een borstel beurt en het losse haar wordt steeds minder. Hij blij, wij blij. Hij gaat in elk geval nooit meer naar de kapper, in elk geval niet deze.

Dan nog de ervaring Daycare. Joe ging een dagje oefenen. Wij gingen op de geboekte dag erheen met paspoort en eten voor Joe. Hij mocht niet blijven, omdat de vaccinaties niet in orde waren. Ze waren wel in orde alleen begrepen ze Joe zijn paspoort met alle vaccinaties niet. Wij weer terug naar huis en bij de dierenarts de vaccinaties op zijn Amerikaans gehad en alles weer op nieuw door gestuurd alles was akkoord. Ook een gelijk nieuwe boeking gemaakt voor een dagje spelen. Ik keek nog even in de boeking een paar dagen voor hij zou gaan en toen bleek dat het weer niet goed was. Niemand had ons hier over geïnformeerd, dus ik was er helemaal klaar mee en heb alles geannuleerd bij hen. Wij hadden gewoon weer voor Jan met de korte achternaam daar gestaan en naar huis gekund, omdat het weer niet goed was. Inmiddels hebben wij een nieuwe opvang gevonden en hem daar ook voor de vakantie geboekt. Na diverse e-mails heen en weer over vaccinaties en onze ervaring met de vorige opvang hebben wij hier een goed gevoel bij. Alle vaccinaties zijn helemaal in orde en hij mag komen eind augustus voor 2 weken. Voor onze vakantie willen wij daar nog wel even gaan kijken. Dit is ook mogelijk ze hebben rondleidingen daar. Het ziet er op de foto’s leuk uit met veel buiten ruimte en is een soort van ranch met dieren opvang in allerlei soorten en maten.

Tot zo ver de ervaringen met onze Joe. Hij heeft zijn draai gevonden en voelt zich thuis hier. Hij moet nog wel even wennen aan de warmte. Het liefste ligt hij de hele dag buiten in de volle zon, maar dat is niet zo goed idee bij 30-35 graden. ’s Morgens en ’s avonds lopen we een flink rondje met hem en de rest van de dag is hij meestal binnen. Tuurlijk gaat hij tussendoor nog even naar buiten om in het bos even zijn behoefte te doen en de benen te strekken, maar dan snel weer naar binnen.

Toen wij hier aankwamen bleek dat ons gras in de tuin erg dood was. Hier hebben wij melding van gemaakt en 2 weken geleden stonden er ineens allemaal Mexicaantjes in de tuin ons oude gras (voor zover dat er nog stond) af te graven. Vervolgens werden er allemaal nieuwe grasmatten gelegd en alle delen zonder gras netjes bedekt met dennennaalden (dat leggen ze hier heel veel neer als opvulling zoals ze in NL bijv. houtsnippers als opvulling gebruiken). Ook zijn er her en der wat plantjes geplant. Onze tuin ziet er weer keurig uit. Het gras groeit hard en we kijken nu op een mooie groene grasmat. Joe is er ook blij mee, hij vindt het heerlijk om op zijn rug door het gras te rollen. Inmiddels staat ons zwembad ook geïnstalleerd, alleen de pomp moet nog even ingeregeld worden en wij moeten ons even verdiepen in de chloor toevoeging, PH waardes en weet ik veel wat er allemaal bij komt kijken. Het is in elk geval een hele studie dat zwembad. ?

De 4th of July hebben wij ook meegemaakt hier. De dag begon heel erg nat het kwam met bakken uit de hemel vallen. Wat een slecht weer zeg. In de middag klaarde het op en werd het heel erg warm. We zijn ‘s middags naar Marietta Square gegaan en hebben daar een rondje gelopen er was een soort van braderie en allerlei kinderspelen. We zijn op een terrasje neergeploft en hebben daar de rest van de middag gezeten. Lekker mensen kijken onder het genot van een drankje. Eind van de middag moesten we even naar huis voor Joe om dan gelijk weer terug te gaan. ’s Avonds hebben we heerlijk op het terras gegeten op Marietta Square en om 10 uur begon het vuurwerk. Het was een mooi vuurwerk dat kunnen ze hier wel. Na afloop zijn we naar huis gegaan net als de rest van de mensen dus het was lekker druk op de weg. Wij hebben een leuke en gezellige 4th of July gehad.

Wij hebben 1 juli allebei theorie-examen gedaan in Alpharetta en dit gehaald natuurlijk. Op 5 juli moest ik jawel mijn rijbewijs opnieuw halen. Dit was ook een hele ervaring zeg. Wij naar “het CBR” (hier is dat DDS) in Dallas op 3 kwartier rijden vanaf huis. Komen we daar mag ik niet afrijden in een huurauto. We hadden gevraagd in Alpharetta of wij in een huurauto af mochten rijden. De mevrouw zei dat dit geen probleem was als we maar de verzekeringspapieren bij ons hebben van de auto. Dit hebben wij toen bij Avis opgehaald en alles zou oké moeten zijn. De meneer in Dallas heeft niet eens naar de papieren gekeken. Hij zag Avis en het was resoluut NO! Ik gevraagd hoe ik dan mijn rijbewijs moest halen aangezien wij zonder rijbewijs geen auto kunnen kopen hier. De meneer wist mij te vertellen dat ik dan maar een auto van iemand moest lenen!! Hoe dan?! Wij zijn hier pas net en kennen dus niemand. Dat was dan ons probleem. Ik kon weer gaan zonder afrijden. Wij hebben in de auto diverse rijscholen opgezocht, want dat was ook nog een optie. We zijn er bij 2 geweest de een was dicht en de andere zou terugbellen en dat moet nu nog gebeuren. Uiteindelijk zijn we naar Alpharetta teruggereden en daar uitgelegd wat het probleem was en dat hier was gezegd dat het wel kon. Wij werden naar een loket gestuurd en toevallig was dit dezelfde mevrouw als van mijn theorie-examen. Zij herkende mij en zei dat het gewoon kon. Uiteindelijk heeft ze het zo geregeld dat wij allebei dezelfde middag nog mochten afrijden. Dit kon dan virtueel er wordt een camera op je dashboard geplaatst, belt je op en via de telefoon worden er dan aanwijzingen gegeven en de examinator kijkt dan mee met de camera wat je doet. Wij mochten samen in de auto gaan zitten en ik ging als eerste afrijden. Als eerste moest ik in een rechte lijn achteruitrijden, daarna inparkeren “langs de weg” en dan achteruit inparkeren tussen de pylonen op de parkeerplaats van de DDS. Dit ging allemaal goed. Daarna mocht ik de weg op om af te rijden met de camera. Het was letterlijk een rondje om het park 3x links en 3x rechts incl. 2 stoplichten en ik was weer terug. De examinator kwam melden dat ik geslaagd was. Maurice moest hetzelfde doen en was ook geslaagd. Wat was dit een bijzondere ervaring. Het afrijden is echt een lachertje hier zeg. Maurice had er niet op gerekend dat hij ook af mocht rijden dus die moest thuis nog even zijn papieren ophalen. Maurice zou pas de dag erna afrijden ook in Dallas, maar door de resolute NO! bij mij wisten we al dat het niet ging lukken daar. Na de hele papierwinkel thuis te hebben opgehaald en op het DDS-kantoor te hebben afgehandeld zijn wij in het bezit van een rijbewijs. Het officiële rijbewijs wordt met de post opgestuurd en hebben wij dan ook deze week al ontvangen. Ook hebben we nu een officieel Georgia ID en kunnen wij ons overal op de juiste manier legitimeren zonder moeilijkheden en ingewikkelde vragen.

We zijn er inmiddels achter dat als de een nee zegt je het gewoon bij de ander moet gaan vragen en dat de kans dat die ja zegt zeer aanwezig is. Als ze hier twijfelen of iets kan of goed is dan is het bij voorbaat niet mogelijk, zodat ze zelf in elk geval niets fout doen. Op fouten maken worden ze hier afgerekend en kan je je baan kosten ook bij kleine foutjes.

Verder vermaken wij ons prima hier. Maurice is eind juni ook weer op reis geweest en was ik de hele week alleen thuis. Dit ging prima ik heb mij niet verveelt. Natuurlijk is het wennen om alleen te zijn zeker als je nog niemand kent, maar het is goed gekomen. Ik ben lekker paar keer wezen sporten, boodschappen gedaan en in huis gerommeld de week was zo voorbij. Eind van de week moest ik alleen naar Atlanta Airport rijden om Maurice weer op te halen. Het was heel druk op de weg en heb er 1,5 uur overgedaan om er te komen, maar het bleef wel rijden gelukkig. Het was de vrijdag voor 4th of July en veel gingen er een lang weekend tussen uit dus vandaar de druktes.

Afgelopen paar dagen is Maurice ook weer weggeweest en gisterenavond zou hij om half 10 weer landen, maar door een tornado alarm in Chicago had hij veel vertraging en landde hij uiteindelijk om 11 uur pas. Ik moest dus in het donker naar de Airport rijden dat is niet mijn hobby zeg maar. Het is allemaal gelukt en het viel reuze mee dus ook die ervaring ben ik weer rijker. Uiteindelijk waren we rond 1 uur ’s nachts weer thuis.

We zijn hier nu alweer bijna 2 maanden de tijd vliegt voorbij. Van heimwee hebben wij geen last tuurlijk missen we onze boys en familie, maar gelukkig hebben we whatsapp en face time en maken we daar ook veel gebruik van. Eind augustus zien we iedereen weer daar kijken we naar uit en zullen we ook volop van genieten.

Er staan ook weer een paar nieuwe foto’s online

Ons reilen en zeilen

Ons reilen en zeilen

Inmiddels zitten wij hier alweer ruim 3 weken. De tijd vliegt voorbij. Maurice is lekker aan het werk en ik? Ja wat doe ik eigenlijk? Ik zorg voor een schoon huis, dat de was gedaan wordt, er s’ avonds eten op tafel staat, Joe zijn wandelingetjes krijgt en wat er verder nog gedaan moet worden. Gewoon huisvrouw, dit is wel even wennen en zoeken naar een ritme, maar dit komt wel goed. De verveling heeft zeker nog niet toegeslagen.

De buurt heeft inmiddels ook door dat er nieuwe mensen wonen in een lang leegstaand huis. Binnen no time staat er een buurvrouw op de stoep die zich voor komt stellen en zij vertelt ons dat er een FB-pagina is van de community waar alle evenementen op komen die georganiseerd worden in de community. Na een paar dagen staat er een andere buurvrouw op de stoep. Zij wist een en ander te vertellen over de buurt, zij woont hier al 23 jaar! Onze naaste buren zagen wij een paar dagen later en we hebben ons ook even voorgesteld. Het is een jong stel dat vorig jaar hier is komen wonen vanuit Seattle. Zo langzamerhand ontmoeten we steeds meer buren. Iedereen die wij tegenkomen in de auto, als we met Joe een rondje gaan, steekt zijn hand op dus vriendelijk zijn ze in elk geval. Na een paar dagen staan er ineens 3 dames op de oprit. Ik had ze niet gezien en zat lekker buiten mijn boek te lezen. Dat was het welkomstcomité van de community. Ze kwamen zich voorstellen en hadden allemaal wat bij zich, een plantje, zelfgebakken koekjes en de informatiemap over de community met alle do’s en don’ts. Ja er zijn hier wel regels en gelieve deze niet te overtreden. ? Het zijn hele vriendelijke dames en wijzen ons op de FB-pagina en de komende evenementen. Wij zullen zeker alles in de gaten houden en ook naar een evenement gaan dat zal denk ik 4th of July worden. Dan kunnen we de rest van de buurt ook ontmoeten.

Ook moest er nog een dierenarts gevonden worden voor onze Joe. Ik had al wat suggesties van Leontien gehad dus daar ga ik weer mee aan de slag. We hebben 17 juni een afspraak bij de dierenarts ter kennismaking en controle van Joe. Ik ben benieuwd hoe dat hier gaat. Ik heb van onze dierenarts uit NL zijn medische dossier meegekregen, die heb ik vertaald en kan ik meenemen naar de afspraak.

Een kapper heeft ie ook nog nodig, want hij is enorm in de rui en wil graag verlost worden van zijn dikke vacht. Ook dit is gelukt en 21 juni kan hij maar de kapper voor een onderhoudsbeurt.

Als wij op vakantie gaan moet Joe natuurlijk ook nog opvang hebben. Dat heb ik ook voor hem uitgezocht en vrijdag gaat hij een dagje naar de Daycare om te spelen en kijken of hij het leuk vindt. Ze hebben hier gewoon Daycare voor hondjes net zoals voor kindjes. Dus mochten wij nog eens een dagje weg moeten ofzo iets dan kan hij naar de dagopvang als het goed bevalt. Hier hebben ze ook vakantie opvang en er is hier echt niks te gek. Hij krijgt standaard een privé suite met een pluche bed, roomservice, elke dag schoonmaak en 3x per dag wordt hij uitgelaten. We kunnen ook nog de luxe suite boeken dan krijgt ie ook een TV en staan er webcams zodat wij mee kunnen kijken. ?Ook kunnen we extra speeltijd bij kopen (ja alles moet betaald worden, iets met commercieel?!) Je kan dan kiezen voor een van de 3 pakketten goud, zilver of brons en je raad het al van duur naar minder duur. Dit is er trouwens ook voor de kat. Bij de Daycare kan je ook nog kiezen tussen 2 pakketten 1. De hele dag spelen met andere hondjes of 2. Een suite boeken met de standaardbehandeling zoals de vakantie opvang. Jullie begrijpen er gaat een nieuwe dierenwereld voor ons open.

In de tussentijd hebben wij ook ons SSN aangevraagd. We hadden allebei een eigen afspraak maar mochten toch samen op een afspraak. We moesten wachten in de wachtruimte tot ons nummer werd opgeroepen. Dat ging vrij vlot dus hoefden niet lang te wachten. Het was ook niet enorm druk ofzo er waren maar een paar mensen. We moesten ons melden bij een loket toen we werden geroepen. De mevrouw was erg aardig en vroeg onze paspoorten, trouwakte en I94 (bewijs dat je echt hier bent). Na het invoeren van de gegevens kregen we een brief met onze gegevens mee en binnen 14 dagen hebben wij ons nummer in de brievenbus. Weer een ervaring rijker.

Wij zijn ook lid geworden van de sportschool. Ja echt waar, je gaat gekke dingen doen als je gaat verhuizen.? Nee hoor gekheid, de sportschool is voor ons ook een sociale gebeurtenis. Je ontmoet er toch weer wat mensen en aangezien wij buiten wat buren niemand kennen hier is dit helemaal oké. Daarnaast is het ook goed voor ons luie zweet. Wij gaan 3x per week naar de sportschool en hebben daar onze personal trainer die ons afbeult. Al moeten we eerlijk zeggen dat het best meevalt conditie is niet top maar daar wordt nu aan gewerkt en de spierpijn valt reuze mee tot nu toe.

In de weekends rommelen we een beetje in de tuin of gaan erop uit met Joe. We hebben een afrastering geplaatst om de achtertuin dan kan Joe gewoon buiten lopen zonder dat hij in het bos verdwijnt en bij de buren gaat buurten. Er komt ook een zwembad in de tuin en dat heeft wat voorwerk nodig, maar het heeft flink geregend de afgelopen dagen dus er is nog niet veel terecht gekomen van dat zwembad plaatsen. De temperatuur is heerlijk en ook echt niet koud, maar af en toe komt er een flinke bui naar beneden soms gepaard met onweer. De zon komt als het goed is dit weekend weer volledig terug. We hebben 1 nacht gehad met flinke onweer dat was dus een nacht met slecht slapen het bleef maar doorgaan. Het was niet heel heftig, maar continue gerommel en veel water.

We kwamen pas thuis en toen stond er een ree in onze voortuin we keken nog eens goed en ze had kleintjes bij haar zo lief. We hebben gewacht op de oprit in de auto tot ze met haar kroost in het bos was verdwenen.

We zijn in de afgelopen weken van de ene verbazing in de andere gevallen. Het is echt wel een bijzonder land hoor niks mag maar alles kan. Het boodschappen doen is ook een beleving op zich. Megagrote winkels met echt van alles te koop. Wij hebben inmiddels onze favoriete winkel gevonden vlakbij huis. Ze hebben hier een mooie groente en fruit afdeling en mooi vlees. Als we bij de kassa komen schrikken we nog steeds. Wat is het hier duur zeg, maar ja we moeten toch (gezond) eten. In NL zijn de boodschappen duur, maar hier nog veel duurder. Dan hebben we het alleen nog maar over de basis boodschappen, dus geen chips, bier, wijn, koekjes en snoepjes. Dat is dan wel weer goed voor de lijn. ?

Jullie zijn weer een beetje bijgepraat en we houden jullie op de hoogte.

De grote verhuizing

De grote verhuizing

Het visum was goedgekeurd zoals jullie de vorige keer konden lezen. We moesten nu nog wachten op bericht dat we onze paspoorten weer op konden halen in Nieuwegein. Op 10 mei was het zover we konden onze paspoorten met visum erin weer op halen in Nieuwegein. Toch best gek dat het nu echt gaat gebeuren alles is geregeld. Alle benodigde documenten zijn binnen we moeten nu alleen nog alles weer inpakken en afscheid van iedereen gaan nemen. Voor dat het zover is hebben we eerst nog een aantal leuke dingen op de planning staan. Het wordt dus veel heen en weer rijden en af en toe een logeerpartijtje. Een gezellige bami avond bij mijn jongste zusje met andere zus, tante en de nichtjes. Wat was het een leuke gezellige avond met elkaar. Heerlijk gegeten ze kan zo lekker bami en nasi maken. Ik slaap die nacht bij andere zus en de volgende ochtend gaan we nog een stukje wandelen. De laatste wandeling voor ik vertrek. We hebben een fijn rondje gedaan als afsluiting.

De rest van het weekend rijden we heen en weer tussen Spijk en Westland. Er is nog een PV-uitje van de zaak van Maurice en het is ook nog Moederdag dus gaan we even bij de mama’s bakkie doen. En natuurlijk bij onze boys die een heel lief Moederdag kadootje hebben. We gaan met elkaar nog uiteten voor we weggaan. Als we zondagavond weer terug zijn in Spijk dan ben ik wel even klaar met het heen en weer rijden. Afgelopen weekend heb ik ook mijn autootje verkocht, dus dat is ook weer geregeld.

De echte vertrekdatum komt nu heel dichtbij en alles moet weer ingepakt worden en eind van de week komen we naar het Westland om afscheid te nemen van iedereen. We blijven daar dan ook tot de vertrekdatum. De komende dagen ga ik de spullen die we in het huisje hebben staan opnieuw uitzoeken en de koffers opnieuw inpakken en dan maar hopen dat alles past en mee kan. Uiteindelijk moeten we toch het e.e.a. achterlaten. Dit doen we in een doos en zetten we bij de boys op zolder, zodat wij dat de volgende keer als we weer in NL zijn mee kunnen nemen. De rest wat over is wordt uitgedeeld of weggegooid.

Op Hemelvaartsdag rijden we weer naar het Westland. ‘s-Avonds hebben we een gezellig etentje met schoonouders, broer van Maurice, schoonzus en een nicht van Maurice met haar man. We hebben gezellig gezeten en gegeten. ’s-Avonds rijden we weer terug naar Spijk om de volgende dag weer heen en weer te rijden. Het is ook weer een volle dag en ook nu rijden we ’s-avonds weer terug. We pakken de laatste spullen in om dan zaterdagochtend afscheid te nemen van onze AirBNB en de omgeving. We hebben hier heerlijk gewoond de afgelopen 2 maanden het was een heerlijke omgeving en een heerlijk huis om te verblijven.

De zaterdag is een volle dag met veel bezoekjes, lunch met Colin en schoonouders. Daarna nog even een verjaardag van mijn kleine vriendinnetje die alweer 2 jaar wordt. Zaterdagavond gaan wij naar vrienden voor een laatste borrelavond voor ons vertrek. Het is een supergezellige avond en het is al snel weer erg laat. Na het afscheid met de nodige tranen lopen we naar het huis van de jongens. Onze afscheidstour is nu echt begonnen.

De zondag is ook alweer vol gepland. Even bij Maurice zijn broer, schoonzusje en neefje een bakkie doen en ook afscheid nemen. Daarna door naar mijn ouders daar hebben we een afscheidsetentje met mijn zussen, broertje en zwager. Mijn nichtjes zijn er ook even zodat we ook van hun afscheid kunnen nemen. Tot onze verrassing komen onze boys ook eten. We hebben een gezellige middag/avond met elkaar. Dan komt er toch het moment van afscheid nemen van de degene die niet naar Schiphol komen dinsdag. Afscheid nemen is en blijft moeilijk.

Maandagochtend moet Joe naar de dierenarts voor zijn gezondheidscheck anders mag hij dinsdag niet vliegen. Hij wordt natuurlijk helemaal goedgekeurd en krijgt netjes zijn bewijs van goedkeuring mee. Nu is ook Joe klaar voor vertrek. De dag bestaat verder weer uit dag zeggen. ’s-Middags gaan we dag zeggen bij Maurice zijn ouders, zij komen niet naar Schiphol. Na een paar dikke knuffels en de nodige tranen is het afscheid echt. Eind van de dag komt mijn jongste zusje met mijn nichtje nog even gedag zeggen ook met de nodige tranen en knuffels. ’s-Avonds gaan we eten met de boys mijn Moederdag kadootje inwisselen. We hebben een fijne gezellige avond met elkaar.

Als we ’s-morgens wakker worden is de dag van vertrek aangebroken. De jongens komen naar ons hotel en we gaan met elkaar ontbijten, nog even met elkaar zijn. We worden om 12:30 uur opgehaald door de taxi en de jongens gaan met Maurice zijn auto naar Schiphol en nemen Joe mee. Op Schiphol gaan we inchecken met Joe, de jongens lopen mee met ons. Het inchecken loopt allemaal heel soepel en hij gaat heel relax in de bench en dan gaat ie mee. Wij gaan weer terug naar de vertrekhal daar staan mijn ouders, zus en zwager om afscheid te nemen. Na een emotioneel afscheid lopen we samen naar de douane en gaan we echt weg.

We hebben een goede vlucht met een dubbel gevoel. Ene kant blij dat we eindelijk gaan en de andere kant het verdriet van het afscheid.

Als we aankomen op Atlanta loopt alles soepel door. We zijn binnen no time door de Customs en moeten nog even wachten op de koffers. Dan kunnen we Joe ophalen. Hij is heel blij dat ie ons weer ziet. Maurice gaat de huurauto ophalen en ik wacht buiten voor de aankomsthal met Joe die eindelijk uit zijn bench mag. Het blijkt wel dat er niet goed voor onze vriend is gezorgd hij heeft geen water en geen eten gehad onderweg. Het arme beest heeft enorme honger en dorst. De klacht zal dan ook zeker ingediend worden bij KLM. We komen ’s nachts aan in ons tijdelijke appartement. De sleutel van ons huis heeft Leontien nog.

De volgende ochtend krijgen we eindelijk de sleutel van ons huis. Nu gaat het echt beginnen. De boodschappen had ik in NL al online besteld bij Walmart en kunnen we ophalen. De slaapkamers van de jongens hadden wij ook al online besteld bij IKEA en die komt donderdag alles brengen, Maurice zet alvast 1 bed in elkaar dan kunnen wij hier ook echt gaan slapen. De dagen erna hebben we veel te doen. Er moeten telefoonnummers geregeld worden, internet en TV thuis, het huis moet schoongemaakt worden, het is niet heel vies maar wel stoffig. We moeten nog iets hebben om op te zitten, want om nou op de grond te eten tot de container komt eind juni is toch wel heel zielig. Een leuk tuinsetje volstaat voorlopig als zithoek en 2 barkrukken zijn prima om aan de keukenbar te eten. We hebben de eerste week heel veel gedaan en kunnen de 2^de week rustiger in gaan. Maurice is vrij geweest de eerste dagen en na het lange weekend, ja ook hier een lang weekend i.v.m. Memorial day, moet Maurice weer aan het werk. In de eerste week hebben wij ook een kantoor ingericht zodat de werkplek in orde is voor hem. De eerste dagen zijn we heel druk geweest en nu komen we een beetje tot rust en in een soort van ritme. Vanaf deze week ben ik ook begonnen om gewoon ‘s avonds eten te koken zodat alles toch weer redelijk normaal wordt. De eerste prakkies hebben dan ook alweer op tafel gestaan. Joe doet het ook heel goed inmiddels is hij ook zijn jetlag kwijt en is ie weer gewoon Joe.

Maurice is elke dag aan het werk en ik verveel mij ook zeker niet er is zat te doen hier in huis en Joe moet ook gewoon zijn rondjes lopen. Afgelopen weekend was ons eerste echte normale weekend hier. We hebben ons ingeschreven bij de sportschool en gaan maandag onze proefles doen. Maurice wil hier ook weer gaan fietsen. Nu is wielrennen hier niet aan te bevelen, dus wordt het mountainbiken. Hij heeft een winkel gevonden waar ze die verkopen en ’s-middags is hij een trotse eigenaar van een nieuwe fiets. De zondag verloopt rustig Maurice gaat eerst F1 kijken en ’s middags gaan we met Joe naar Old Mill park in Roswell voor een wandeling. Je kan hier heerlijk wandelen. Eind van de middag zitten we lekker op onze veranda in de zon te genieten.

Wij proberen onze draai te vinden hier wat tot nu toe aardig lukt. Het is nog wel een beetje kamperen in huis het is nog erg leeg. De container met onze eigen spullen komt eind juni aan. Het huis voelt wel echt als ons thuis en wij genieten dan ook met volle teugen. In september komen ook Dylan en mijn schoonouders voor 2,5 week naar ons toe. Colin komt in december 2,5 week bij ons en blijft tot na de kerst. Helaas lukt dat met Dylan niet i.v.m. zijn werk. Eind februari vliegen mijn ouders naar ons voor 2,5 week. Dat zijn alvast fijne vooruitzichten om iedereen dan weer te zien en hun ons nieuwe thuis te laten zien.

Wij vermaken ons hier prima en gaan onze omgeving verder verkennen. We houden jullie op de hoogte van ons reilen en zeilen hier.

Er staan ook wat foto's online.

Afspraak consulaat

Afspraak consulaat

Na het verlossende bericht dat onze case approved was moesten we natuurlijk nog wachten op de afspraak bij het consulaat. De afspraak was 3 mei in Amsterdam. Ik kan jullie wel vertellen dat het best lang duurt tot het 3 mei is. Het zijn maar 2 weken maar die kunnen best lang duren.

Wij hebben na de case approved melding de datum van vertrek vast laten leggen en de tickets geboekt naar Atlanta. We gaan 23 mei eind van de dag vertrekken. Voor Joe moest er een verzoek in gediend worden anders kan hij niet mee. De andere dag belt Maurice terug naar KLM en Joe zijn plekje is goedgekeurd. Nu kunnen wij de tickets definitief maken en staat de vertrek datum vast mits we het visum krijgen natuurlijk.

In de tussentijd is mijn zusje een nachtje komen logeren zodat we nog een keer samen konden wandelen voor ons vertrek. Het was fijn om dit nog te kunnen doen samen. Volgende wandeling zal in Amerika zijn denk ik. Ookhebben wij Koningsdag gevierd in het Westland. De dag voor Koningsdag zijn wij richting het Westland gereden en de hond bij de jongens gebracht, dan konden die ook nog even knuffelen met hem. Wij zelf hadden een hotel geboekt voor 2 nachten zodat we optimaal van koningsdag konden genieten.

Op Koningsdag zijn wij naar ’s Gravenzande gegaan. Eigenlijk is dit een soort traditie geworden met familie om te doen. Om 9 uur verzamelen bij AH voor om de optocht te kijken, dan door naar het plein om bij de Parel op het terras koffie met een oranje tompouce te eten. Vervolgens blijven we lekker zitten in de zon en vertrekken we rond 2 uur weer. Nadat we bij mijn zus nog even hebben gezeten gaan we nog even een bakkie doen bij Maurice zijn ouders. ’s Avonds eten we een makkelijke hap bij de jongens en dan zijn wij ook klaar met de dag en gaan we lekker naar ons hotel.

Vrijdags halen we Joe weer vroeg op even langs de dierenarts voor zijn maandelijkse prik. Hij heeft artrose en krijg elke maand een prik met pijnstilling. Dit werkt heel goed bij hem en kan hij weer een maand met veel minder pijn lopen, springen en spelen. Eind van de ochtend gaan we, met hond, richting Drenthe om daar nog even bij vrienden langs te gaan. Het was weer erg gezellig. Hier blijven we een nachtje slapen om de andere ochtend weer terug te rijden naar Spijk.

De zondag gaan we weer terug naar het Westland, want mijn ouders hebben een lunch met alle kinderen aanhang en alle kleinkinderen georganiseerd ter ere van hun trouwdag. Het is een volle tafel als we allemaal samen zijn. Wij zitten dus al weer op tijd in de auto met Joe. We hebben een gezellige lunch met elkaar en na de lunch gaan we met de jongens naar IKEA. Ze krijgen allebei een eigen kamer in ons nieuwe huis in Amerika, dus mogen ze een nieuwe slaapkamer uitzoeken. Het was snel geregeld. Van alles wat ze hebben uitgezocht hebben we een foto gemaakt, zodat wij straks online alvast bij IKEA Atlanta kunnen bestellen en laten bezorgen als we aankomen. Wel handig hoor dat alles gewoon het zelfde heet bij IKEA over de hele wereld, dat maakt het een stuk makkelijker. Wij gaan na het bezoekje aan de IKEA weer terug naar Spijk rijden. De jongens kunnen de komende dagen lekker met Joe knuffelen, want die blijft tot en met woensdag bij hun logeren. Onderweg naar huis eten we een snelle hap bij McDonalds dan hoeven we thuis niet meer te kokkerellen op de late avond.

Inmiddels komt 3 mei wel dichtbij en op 2 mei rijden wij via het Westland naar Amsterdam. Maurice moet nog een belangrijk document ophalen op de zaak. Dit hebben we nodig bij het consulaat voor ons visum. We gaan ook nog even met Dylan naar Naaldwijk, want die wil nog wat nieuwe kleding voor de zomer kopen. Hij is leuk geslaagd en kan de zomer weer door. Na een hapje eten met Dylan gaan we rijden naar Amsterdam. Als we in het hotel aankomen dan moet Maurice nog even werken en ga ik alvast vooruit lopen op de verhuizing en maak alvast een verhuiskaart. Het gaat helemaal goed komen bij het consulaat morgen. Eind van de dag doen we een borrel in de bar van het hotel en eten daar ook een hapje.

Na een onrustige nacht voor mij en voor Maurice een prima nacht is het eindelijk de dag van de afspraak. Om 9:45 uur hebben wij een afspraak, maar we moeten er een kwartier ervoor al zijn voor de securitycheck. Na het ontbijt checken we uit en gaan we naar het consulaat lopen. Het is nog zeker een kwartier lopen het is mooi weer dus we lopen prima. We zijn natuurlijk veel te vroeg en sluiten aan in de rij er zijn er nog 2 voor ons. Als we geroepen worden moet wij ons legitimeren voor we echt naar binnen mogen. Bij binnenkomst gaan we door de securitycheck, ik piep natuurlijk weer en moet mijn schoenen uit doen en opnieuw door het poortje, dan gaat het wel goed. We kunnen alle spullen weer uit het bakje halen en mogen door lopen naar de eerste balie. De mevrouw vraag onze papieren en is verbaast dat we zo weinig bij ons hebben. Oeps gaat het dan nog wel goed? Maurice is inmiddels super zenuwachtig. We mogen toch door naar de volgende balie. Hier worden alle papieren doorgenomen en kan de man in kwestie ons dossier niet vinden in de computer. Maurice die heeft het inmiddels niet meer en krijg een soort van black-out en weet niet meer wanneer de case is approved als de man het vraagt. Uiteindelijk is het dossier gevonden en kunnen we verder naar de volgende balie voor de vingerafdrukken. Dit was snel klaar en we mogen door naar de volgende ruimte voor het interview. Er staat hier een rij en we moeten dus wachten. Ondertussen hoor je alle gesprekken van de mensen voor je die hun interview hebben. Het is gewoon een loket waar je voor staat dus iedereen kan meeluisteren. De zenuwen lopen hoog op bij Maurice, ik heb er geen last van wel een beetje gezonde spanning maar verder niet. Er zijn mensen die hun paspoort achterlaten en dus een visum krijgen en er zijn er ook die gewoon weer teruggestuurd worden met paspoort en dus geen visum krijgen. Eindelijk zijn wij aan de beurt en de mevrouw stelt wat vragen aan Maurice waar hij door de zenuwen niet zo snel antwoord, maar uiteindelijk komt het toch goed. De mevrouw geeft onze papieren terug zonder onze paspoorten en zegt “als je even teruggaat naar balie 1 en daar de fee betaald ga ik de visums in jullie paspoorten laten maken.” YEAH!!!!!!! We hebben nu echt een officiële JA!! We gaan betalen en lopen daarna zeer opgelucht naar buiten.

Als we weer buiten zijn bellen we gelijk de jongens op om het nieuws te melden. We zoeken een terrasje voor een bakkie om even bij te komen van de spanning die bij Maurice groter was dan bij mij. We bellen allebei onze ouders en gaan na de koffie weer terug naar het hotel lopen, waar de auto nog staat, en dan terug naar het Westland rijden. Maurice heeft nog een afspraak aan de zaak staan en we willen ook nog even samen lunchen ergens om te vieren dat we een visum krijgen. Na een lekkere lunch op het terras in het zonnetje gaat Maurice naar de zaak en ga ik nog even shoppen. Dan nog even een bakkie bij mijn zusje doen om daarna naar de jongens te gaan. ’s Avonds eten we daar en gaan we na het eten weer terug rijden naar Spijk met Joe. Wij gaan blij en opgelucht slapen als we weer thuis zijn. We gaan nu echt definitief op 23 mei vertrekken. We kunnen gaan aftellen.

De volgende dag zijn we lekker op tijd wakker en gaan we op tijd met Joe een wandeling maken. We moeten nog boodschappen doen, dus rijden we even naar de supermarkt. ’s Middags ga ik aan de slag met het regelen van gas, water en licht voor ons nieuwe huis. We hopen dat het allemaal lukt want we hebben nog geen Social Security Number (BSNnr) dus het kan problemen opleveren. De utilities moeten we nu wel gaan regelen, want degene die het nog op haar naam heeft staan die wil er vanaf per half mei. Van Leontien, onze expatbegeleidster, hebben we een mail gehad met info en hoe we dingen kunnen regelen. We beginnen met de elektra en dit gaat verrassend goed. We kunnen gewoon online aanmelden zonder moeilijke dingen. Nu de rest nog voor het water weten we dat we moeten bellen en voor het gas zou online moeten kunnen, maar lukt helaas toch niet. We bellen met beide en worden super goed geholpen aan de telefoon. Ze leggen alles heel goed uit en het is geen probleem om telefonisch alles te regelen. We moeten naar beide nog wat aanvullende gegevens mailen en kosten betalen. Als we dat allemaal gedaan hebben is het geregeld en krijgen we de bevestiging van beide in onze mailbox. Inmiddels is het half 8 ’s avonds en moet er nog gegeten worden we schuiven dan ook een pizza in de oven en zijn er klaar mee voor vandaag. Na het eten nemen we nog een borrel op alles en laten we Joe nog even uit en gaan wij heerlijk gestrekt onze dag was een productieve dag maar ook best vermoeiend morgen weer een nieuwe dag.

Jullie zijn weer helemaal bij gepraat en als er weer nieuws is kunnen jullie weer meelezen.

Visum vervolg

Vervolg Visum

De Pasen is weer voorbij en ik heb 2^de paasdag bij onze jongens doorgebracht. Ik had broodjes en beleg meegenomen zodat we gezellig met elkaar konden ontbijten. Om kwart voor 9  stapte ik met Joe in de auto en tuften we richting Westland. Rond 11 uur was ik bij de jongens gearriveerd. Hond blij dat hij ze weer zag en de jongens ook blij dat ze weer konden knuffelen met Joe. We hebben gezellig met elkaar ontbeten en weer even bij gekletst. ’s Middags naar mijn ouders en schoonouders geweest ook weer even bijkletsen. ’s Avonds bleef ik bij de jongens eten en slapen. Ik zag het niet zitten om ’s avonds nog even bijna 2 uur terug te rijden. De jongens hadden een heerlijke rollade gemaakt met aardappeltjes uit de oven en roerbak groente. Laat die maar schuiven met het eten ze kunnen echt lekker en gezond koken. Ze vinden het ook leuk om te doen. De Thuisbezorgd app wordt zelden gebruikt door ze.

Na een onrustig nachtje, op een matras op de grond, ben ik dinsdagochtend even een bakkie gaan doen op de tuin. Gezellig weer even bijkletsen met de “oud” collega’s. Rond de middag ben ik weer terug gaan rijden naar Spijk. Het reed lekker door en rond 3 uur was ik weer “thuis”.

Maurice zit nog in Amerika en zou woensdag terug naar huis vliegen. Dit is alleen niet helemaal gelukt. Hij zou met een binnenlandse vlucht naar Atlanta vliegen en vanaf daar naar Amsterdam. Echter is de binnenlandse vlucht niet helemaal gelukt. Ze hadden motor problemen dus iedereen moest weer uit het vliegtuig en kon kiezen voor met een ander toestel alsnog dezelfde avond naar Atlanta vliegen of de andere ochtend naar Atlanta vliegen. Maurice koos voor het eerste en vloog dus laat naar Atlanta en heeft daar een hotel genomen, zodat hij de andere dag eind van de middag naar Amsterdam kon vliegen. De vlucht van woensdagavond naar Amsterdam dat ging niet meer lukken dus heeft hij alles omgeboekt. Donderdag zou hij rond half 5 naar Amsterdam vliegen alleen kreeg hij als snel bericht dat de vlucht vertraagd was naar half 9 ’s avonds. Het lijkt wel of hij niet weg mag daar zeiden we tegen elkaar. Uiteindelijk is het gelukt en vloog hij om half 9 naar Amsterdam om zo vrijdag rond 11 uur weer te landen. Toen hij geland was hij appjes die hij niet kon plaatsen en na het lezen van zijn mail snapte hij het wel. Onze visum aanvraag is goedgekeurd!!!!!! Dat is pas goed thuis komen zeg. Wat een opluchting dat het nu akkoord is. Alleen het jammere is dat wij net de dag ervoor de afspraak bij het Consulaat in Amsterdam hebben verzet en de nieuwe afspraak is op 22 mei pas. Na overleg met de advocaat hebben wij dit besloten te doen, omdat deadline voor akkoord en de afspraak voor het interview te dicht bij elkaar lagen en dit niet haalbaar zou zijn. Nu is het eerder akkoord maar de afspraak verlaat. De advocaat berichtte ons later die dag dat de afspraak naar 3 mei is verplaatst. Dit is helemaal super dat het eerder kan. We kunnen de planning meer definitief gaan maken. Zoals we het nu zien gaan we eind mei echt vertrekken naar ons nieuwe thuisland. Het kan pas echt definitief worden na het interview op het Consulaat. Het zou zomaar kunnen dat de ambtenaar in kwestie geen akkoord geeft, maar hier gaan we niet vanuit. We gaan ervan uit dat wij gewoon op 3 mei ons paspoort inleveren en deze na ca 2 weken weer op mogen halen met een visum erin, zodat we eind mei kunnen vertrekken.

Zaterdag zijn we weer even naar het Westland gereden, want Joe zijn reis bench staat nog bij de jongens. Die is nogal groot dus kon niet eerder mee, maar nu moet ie echt mee. Joe moet nog even oefenen om hier in te slapen. Straks moet hij er zeker 12 uur in zitten dus oefenen is wel even fijn voor hem dan kan hij er goed aan wennen. Ik had nog lenzen in bestelling staan bij de opticien daar ook gelijk even langs gelopen of ze er al waren en dat waren ze, dus ik heb voorlopig genoeg lenzen op voorraad. We kwamen mijn zusje nog tegen dus even met elkaar een bakkie gedaan. Was weer even gezellig. Dan de hond weer op halen bij de jongens, die hadden we even daar gelaten, de bench mee en weer terug naar Spijk. Op de terug weg naar Spijk is Joe heerlijk in de bench gekropen en heeft de hele terug weg erin liggen slapen. Wij geloven niet dat hij er erg veel moeite mee heeft om erin te zitten. Zondag zijn we ’s avonds samen even in Tolkamer bij Kade 7 wezen eten om te vieren dat we eindelijk goedkeuring hebben op het visum. Komende week weer een normale werkweek voor Maurice die begint met een tripje naar de zaak voor overleg. Dat is het nadeel dat we nu zover weg zitten, maar nog even en dan zitten we nog verder en moet alles toch echt online.

Nu wordt het allemaal heel echt. We kunnen straks echt in ons mooie huis in Marietta gaan wonen. Dat is de eerste weken nog een beetje kaal, want alle spullen zitten dan nog in een container op zee. We gaan bij aankomst maar snel naar IKEA voor een bed en wat bestek, borden, bekers enz. Ook maar een leuk tuinsetje uitzoeken zodat we die tijdelijk in huis kunnen zetten om te zitten. Dat wordt even kamperen in ons eigen huis. ?

We houden jullie op de hoogte van het verdere verloop, voor nu zijn jullie weer bijgepraat.